Vorige week was het carnaval nog niet losgebarsten. Ik had een paar dagen werk te doen in Maastricht, carnavalsstad bij uitstek. En de stad had er zin in, de stad popelde, dat was goed te zien. Overal wapperden al de carnavalsvlaggen, rood, geel en groen. In etalages van winkels... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Aardig
Voor klein leed heb ik net zo veel belangstelling als voor groot, maar soms krijg ik mijn aandacht niet scherp gesteld. Vorige week ging het over winkelpersoneel dat gefilmd was. Door de baas, geloof ik. Of door mensen die in opdracht van de baas handelden. Doel was in ieder geval de klantvriendelijkheid te controleren. Iemand ongevraagd filmen mag niet. Daar moet de ander toestemming voor geven. Dus je moet aan de man of vrouw achter de toonbank vragen: `We willen zien of je aardig met klanten omgaat. Daarom gaan we je filmen tijdens je werk. Vind je dat oké?’ Er zijn zoals vaak twee antwoorden mogelijk: ja of nee. Misschien ook: kan me niet schelen. Dat laatste lijkt me oppervlakkig gezien het beste. In geval van `nee’ zou ik als werkgever denken: wat krijgen we nou? Maar als het antwoord `ja’ is, kun je je afvragen of de klantvriendelijkheid niet gespééld is: `Nog iets anders van uw dienst, meneer? Anders moet u het gewoon zeggen. Dat kan hier, hoor. We vinden het fantastisch als iedereen alles gewoon zegt. Zal ik de boodschappen naar uw auto brengen? U mag zelf op mijn rug gaan zitten, dan neem ik u in één klap mee. Dan haal ik ook even een spons over uw auto.’ Nogmaals, ik heb het allemaal niet geconcentreerd gevolgd, maar wat me opviel is dat in deze kwestie niet echt de essentie ter sprake kwam: die klantvriendelijkheid dus. Bijna iedereen is dagelijks wel érgens klant. Vaak valt dat niet mee, zeker niet in de steden. Kan ook liggen aan ons, klanten. Maar er is wel iets aan de hand! Gróót thema!
Columns
-
-
Er werd een verdwenen tijd opgeroepen, gisteren in deze krant, in het artikel over actrice en zangeres Marijke Merckens die vorige week overleed. Ze is 83 geworden.
Wim Sonneveld werd eindelijk weer eens genoemd. Zij assisteerde hem in drie van zijn onemanshows. Wim Sonneve... lees meer -
Vaak verwijt ik mezelf dat ik me sterk of vaag opwind over mensen die met een koptelefoon op door het dagelijks leven lopen. Of met van die oortjes in. Maar de koptelefoon is zichtbaarder en het is duidelijk: de buitenwereld moet ver weg blijven.
-
Grof taalgebruik kan me meestal niet zo veel schelen. Ben er niet dol op, maar het heeft ook de harde helderheid die in sommige situaties begrijpelijk is. En af en toe ook wenselijk!
Waar ik niet tegen kan is bonkig taalgebruik. Is doorgaans wat bedáchter dan grof taalgebru... lees meer -
In vijf kranten las ik gisteren dat er voor de Vermeer-tentoonstelling in het Rijksmuseum zelfs mensen uit Australië komen. Uit Australië! Staat er heel trompetterig. Wel te hopen dat die Australische belangstellenden kaartjes hebben gereserveerd, anders komen ze er niet in.... lees meer
-
Je weet niet altijd hoe vaak je het over iets gehad hebt. In dit geval is dat `iets’ de Britse serie Fawlty Towers. Afgelopen dagen werd me al een paa... lees meer
-
Een goed humeur is een stemming die je overkomt, maar je kunt er zelf ook iets aan doen. Bijvoorbeeld door je in te spannen dat humeur vast te houden. Is niet altijd makkelijk. Mij lukt het niet een, twee, drie wanneer ik me ontzettend erger, hoewel ik er meteen bij aanteken dat... lees meer
-
Betrokkenheid is belangrijk, ook al ben je minder effectief bezig. Deze dagen zien we weer dat mensen hun zolder leegruimen, de boel in vuilniszakken doen en die dan húp in busjes en vrachtwagens richting Turkije. Of naar Syrië, maar dat is moeilijker bereikbaar.
-
“Hoe voelt het?” Vraag hoorde ik in een nieuwsuitzending op televisie. Werd gesteld aan een Turkse Nederlander die naar een busje keek vol hulpgoederen (dekens, medicijnen, kleren). Het busje stond op het punt te vertrekken naar het rampgebied in Turkije. De man had kort daarvoo... lees meer
-
Waar ik bijvoorbeeld ook niet aan dacht is dat schoolreisjes problematisch worden. Ik hoor helaas meer niet tot de doelgroep, maar sta er wel bij stil. Er is een groot tekort aan chauffeurs van bussen. Dat is één. Ik lees dat er tijdens corona veel zijn uitgestroomd. Raar woord,... lees meer
-
Een pagina uit deze krant van zaterdag blijft me achtervolgen. Ging over smoesjes. Sta ik nooit zo bij stil.
Begin van het artikel hakte er meteen in: gemiddeld liegen we twee keer per dag. Nou ja, liegen. Natuurlijk lieg je als je een smoesje opdist, maar het is toch een... lees meer -
Vreugde over plannen en ideeën is toch iets anders dan inspirerend geloof erin. Dat dacht ik sterk toen ik zaterdagavond beelden zag van de partijcongressen van het CDA, PvdA en GroenLinks, de laatste twee in één gebouw waardoor ze volgens PvdA-leider Attje Kuiken de geschiedeni... lees meer
-
Grenzen zijn barrières die steeds ingewikkelder worden. Grenzen tussen mensen, bedoel ik. Ze worden onbedoeld sneller overschreden dan ooit.
-
In de aankondiging van het journaal van acht uur worden alvast de hoofdpunten genoemd. Logisch, want daarvoor is het een aankondiging. Ik luister er nooit goed naar, ook omdat ik denk: ik hoor en zie het dadelijk wel. Even terug naar zondag, want toen lette ik wel scherp op. De... lees meer
-
Beetje slap dat ik geen duidelijk standpunt heb over dieren die in kooien zijn opgesloten. Of kooien, nee, niet altijd kooien, wel een beperkende ruimte met een hek eromheen. Niet alleen beetje slap, maar ook egoïstisch, want ik ga erg van mezelf uit: ik kom ontzettend graag in... lees meer