Is het zo duidelijk wat we willen? Onze supermarkten zeggen we dat we meer `beleving’ in de winkels zoeken. Ik heb gemerkt dat het geen zin heeft telkens opnieuw te roepen dat we onszelf niet belachelijk moeten maken door belevingen in het commerciële circuit. Of ik ermee ophoud... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Gat
Graag lees ik in het café op de hoek in de namiddag de avondkranten. ’s Avonds is het er druk, maar dan niet. Ik lees er niet alleen, zit vooral zacht te dagdromen. Gisteren komt er een Amerikaans echtpaar binnen. Dat het Amerikanen zijn zie ik meteen. Het is alsof ze met veel te grote handen iets kleins willen bekijken. Zo lopen ze ook, voorzichtig. Ze raadplegen de kaart en bestellen twee glazen witbier, hij een groot, zij een klein. Daarbij voert hij het woord, zij kijkt zijn woorden vertederd na. Hij blijft de kaart bestuderen en wenst bitterballen. Ik zit aan de bar, met de krant, en vanuit een ooghoek volg ik het allemaal aandachtig. Als de bitterballen arriveren, begrijp ik dat de man al vaker in Nederland was. De vrouw niet. Hij doet alsof hij een man van de wereld is en wil iets te luchtig met de eerste bitterbal omgaan, zoals Amerikanen meestal doen met grappig voedsel. Hij duwt de bal lachend gretig in zijn mond. Wij weten allemaal dat dat niet handig is. Ja, zijn hand gaat wild wapperend naar zijn lippen, zijn hele hoofd kreunt woest, het is alsof hij van iets bezeten is geraakt. Zijn vrouw beziet hem nog steeds vertederd, wat ik sympathiek vind. Mijn gedachten maken zich even los van dit tafereel. In de Verenigde Staten zijn bitterballen niet verkrijgbaar, nergens in de wereld, geloof ik. Mijn zusje woont in Griekenland en zij denkt dat het een gat in de markt is, bitterballen. Misschien moet ik in mijn leven nog één grote slag slaan. Ergens in mij begint het woord `imperium’ te stralen.
Columns
-
-
Net iets te vaak hoor ik in deze periode van het jaar net iets te veel mensen zeggen dat ze er dan en dan niet zijn, want “we gaan natuurlijk naar de sneeuw”. Die woorden spreken ze nonchalant en met stellige vanzelfsprekendheid uit. Houd ik niet van. Bijna niets is de gewoonste... lees meer
-
Wanneer de trein op station Den Bosch bijna vertrekt, roept de conducteur om dat er op het perron nog een plastic zak staat, met daarin twee cadeautjes. Of de rechtmatige eigenaar die even kan pakken.
-
Van veel van mezelf denk ik dat het verbetering behoeft, maar waar ik dik te tevreden over ben is dat ik haast nooit verontwaardiging voel. Is geen vorm van ongevoeligheid, maar ik moet sneller lachen dan dat ik verontwaardigd ben.
-
Wat áls dit, wat áls dat? Als-kwesties houden ons meer bezig dan strikt noodzakelijk is. Ik probeer die te vermijden, heb mijn handen vol aan wat er nú aan de hand is, maar blijf nog even hangen bij de man uit Venlo die woensdag een paar uur op een granaat lag. Het bleek er uite... lees meer
-
Kuifje begon gisteren 90 jaar geleden aan zijn eerste avontuur, een bescheiden feestdag. Ik sta bekend als liefhebber en kreeg woensdagmiddag een bericht van een radioprogramma. Of ik gisteren naar Hilversum wilde komen en aanschuiven om over Kuifje te praten. Zo heet dat al te... lees meer
-
Vandaag is in veel bioscopen Stan & Ollie te zien, een film over de laatste jaren van Stan Laurel en Oliver Hardy. Ik zag die maandagavond al in het Amsterdamse filmtheater Tuschinksi. Ik ben lid van een internationaal genootschap van liefhebbers van het duo. Dat heet The So... lees meer
-
Op de voorkant van Trouw stond gisteren een citaat van dominee Maarten Klaassen, hij is van de PKN, de Protestante Kerk in Nederland, volgens mij niet het strengste segment van de protestante geloofsbeleving, maar dat weet ik ook niet zeker. Deze dominee zegt: “Natuurlijk mogen... lees meer
-
Een emotie heb ik nog nooit als een bezigheid beschouwd. Meer iets dat je overkomt. Van de dokter moet ik mijn bezigheden noteren. Hij heeft een lijstje van voorbeelden gegeven, zoals traplopen en naar bed gaan. Emoties staan ook op dat lijstje.
-
Op de markt kwam ik zaterdag veel vage bekenden tegen. De markt is een plek bij uitstek voor die ontmoetingen. Meestal zijn vage bekenden niet voor niets vage bekenden, maar in sommige gevallen mag het best wat minder vaag zijn. Komt er meestal niet van, ook omdat jij natuurlijk... lees meer
-
Het is bijna 30 jaar geleden dat de vrolijke zanger Nico Haak overleed. Alweer 30 jaar geleden? Ja, bijna! We herinneren hem van liedjes als Foxy Foxtroten Is je moeder niet thuis?.Zijn band heette De Paniekzaaiers. Nou, als je Nico Haak en De Paniekzaaiers ove... lees meer
-
Een veel te log woord voor de eerste week van het jaar: gedragsinterventie. Ik kwam het tegen in een interview met Patricia Schutte van het oerdegelijke Voedingscentrum. Ze heeft het over de leefstijlcoach die in het basispakket van de zorgverzekering komt. Ook een nogal log woo... lees meer
-
Goede voornemens moeten niet al te duidelijk zijn. Als je stopt met iets, héb het daar dan niet te vaak over. Zeker niet vragen of het opvalt.
-
Zolang ik me kan herinneren voel ik me een beetje doelloos op de eerste dag van het nieuwe jaar. Zo loop ik ook rond, doelloos. Ik wil iets, maar geen idee wat. Ja, ik probeer te denken aan dat nieuwe jaar, maar weet niet zo goed waar ik met denken moet beginnen. De muziek in We... lees meer
-
Op weg naar het einde van het jaar zit ik vaker dan anders overdag in de bioscoop, beetje weg van het leven dat we als `het echte leven’ beschouwen. De bioscoop bij mij in de buurt heeft vier kleine zalen waar ik graag achterin zit. Als je bij de bar iets te drinken koopt, mag j... lees meer