Amerika-deskundige Willem Post zei gisterochtend op televisie twee keer nogal fel NO WAY. Het ging om de vraag of Amerika en Rusland oorlog gingen voeren. NO WAY. Fijn. Ik heb de indruk dat de eerste Koude Oorlog helemaal nog niet zo lang voorbij is. De meest indruk maakte die t... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Lucifer
In een café zit ik gisterochtend een krant te lezen als er vanaf een belendend tafeltje ineens een naam uit een ver verleden naar me toe tuimelt. En het wonderlijke is dat die naam wordt uitgesproken door twee jonge mensen. Ik vind dat zo wonderlijk dat ik het liefst hun gesprek aandachtig zou willen volgen, maar dat doe ik niet, want ik ken mijn manieren. Daarom blijf ik maar in mijn eentje een beetje in die naam hangen, terwijl ik ook wel weet dat mijn dag daardoor aanzienlijke vertraging oploopt. Hier komt de naam: Kees Schilperoort. Mijn moeder zei destijds over hem `niet moeders mooiste’, maar hij was razend populair. Ik denk dan aan televisieprogramma’s als Het Gulden Schot of De Boertjes van Buut’n, Ik herinner me zelfs nog onder welke naam Kees Schilperoort in De Buurtjes van Buut’n optrad, en geloof me, ik heb het niet opgezocht: Gait-Jan Kruutmoes. Wat het programma precies behelsde, staat me niet meer bij, wel dat het vrolijk was. Ik meen dat hij op het kookpunt van zijn roem raakte toen hij een radiospelletje presenteerde waarin luisteraars een geluid moesten raden: Raden Maar. Het werd rond het middaguur uitgezonden. Wéér: ik vond er iets aan, maar toch kan ik het zo oproepen. Het waren geluiden als een lucifer die op een houten vloer valt of een nietend nietapparaat, hoewel dat laatste waarschijnlijk te makkelijk te raden was. Wanneer speelde dit zich af? Ik gok begin jaren zeventig. Dat was niet bepaald een ongecompliceerde tijd, maar toch was alles in Nederland écht veel overzichtelijker.
Columns
-
-
Zaterdagochtend zie ik twee mannen de tuin binnenkomen. Ik ben niet thuis, maar in het huis aan zee, ook thuis trouwens, en om dat huis is een tuin. En een soort tuinpad. Over dat pad lopen de twee mannen. Ze kijken naar het huis, ze zien niet dat ik naar hen kijk en als ze dat... lees meer
-
Je went er zo aan dat je een station niet meer binnenkomt zonder geldig kaartje. Je kunt dan niet door de poortjes. Dat kaartje is bij voorkeur de ov-chipkaart. En als je die niet hebt, kun je een los kaartje kopen, geloof ik, maar iedereen die dat weleens heeft gedaan, weet d... lees meer
-
Wanneer ben je topman? Of topvrouw? Bepalen anderen dat of stel je dat zelf vast? Word je op een stralende ochtend wakker en zeg je terwijl je in de spiegel kijkt: ja, nu is het zover. Hoe maak je het vervolgens bekend? Ga je bedrijven bellen? Als we over topmannen of –vrouwen l... lees meer
-
Het genre dat `realitysoap’ heet, is populairder dan ik me kan voorstellen. Het is niet een woord dat ik graag uitspreek, want je gaat je meteen een beetje schamen. Dat heb ik trouwens ook als ik even naar een realitysoap kijk. Dat heb ik weleens gedaan, want het is onvermijdeli... lees meer
-
Morgen gaan onze Olympische topsporters weer aan het werk voor de volgende Winterspelen, 2018, Zuid-Korea. Ik lees een interview met Maurits Hendriks, Chef de mission. Die zegt dat onze schaatsers het moeilijk krijgen door hun succes. Altijd is er wel wat. Nu is succes weer een... lees meer
-
Het is niet best als je je uit bad laat bellen. Bad. Niet bed. Bad is iets anders dan bed. Toen ik het liet gebeuren werd ik meteen een druipende man vol zelfkritiek. Maar ja, ik dacht: het is voor een goed doel. Als ik in bad lig en ergens in huis de telefoon hoor rinkelen, laa... lees meer
-
Soms, in mijn geval steeds vaker, zijn herinneringen zo levend dat het net is alsof ze zich niet in het verleden afspelen, maar het momenten van nu zijn. Vroeger bestaat niet of nauwelijks. Ik dacht het zaterdagavond weer toen ik naar een programma keek waarin gevierd werd dat T... lees meer
-
Een ontploffing is iets waarover ik niet graag hoor spreken in mijn kleine leefomgeving. Woord klinkt grappig, zeker als je het een paar keer achter elkaar zegt, maar ik wil er niets mee te maken hebben. Toch hebben we het erover. Er zijn twee deskundigen op bezoek met wie ik ee... lees meer
-
De ideale manier om stress tegen te gaan bestaat nog niet. Anders zou er wel minder stress zijn. Is misschien te simpel gedacht. Als je stress krijgt van iets wat je moet doen, wordt de stress dan minder als je dat niet doet? Eergisteren reden er rond Den Haag minder treinen in... lees meer
-
Bij mijn tandarts ruikt het soms naar zijn assistente. Het is een aangename geur (ik denk aan een stil terras aan zee), maar toch word ik er niet rustig van. In andere omstandigheden misschien wel. Als ik met deze assistente bijvoorbeeld op een stil terras aan zee zou zitten. Al... lees meer
-
Het moppenboek is uit onze wc’s aan het verdwijnen. Ik stel dit niet zelf vast. Het is onderzocht door de supermarktketen Jumbo. Ik heb de indruk dat men zich de laatste tijd vaak buigt over alles wat met onze stoelgang te maken heeft. Misschien zegt het iets over de staat van h... lees meer
-
Op de zolder bij vrienden trof ik een zeer beduimeld stripboek over de Jetsons. Dat is een tekenfilmserie van lang geleden, van de makers van de Flintstones. De Flintstones leefden in het stenen tijperk, de Jetsons in de toekomst. Hoe oud was ik toen ik ernaar keek? Jaar of tien... lees meer
-
Bijna vier was ik toen ik voor het eerst naar school ging, naar de kleuterschool, in een straat in Nijmegen die er niet meer is. Ik moest daaraan denken toen ik las dat er gesprekken worden gevoerd over een peuterschool waar kinderen van 2,5 heen kunnen. Ik heb geen verstand van... lees meer
-
In de wachtruimte van de polikliniek wil ik graag iets te doen hebben. Vervelen doe ik me nooit, maar soms zijn er daar momenten die in die richting kunnen zakken. Een boek lezen lukt zelden. Daarvoor is er te veel vreemde onrust. Bovendien ben ik bang dat ik er zo in opga dat i... lees meer