Er zijn reclamemakers die graag vinden dat we kleuters zijn. In een spotje dat vaak terugkeert, zien we hysterisch lachende hamsters die ons met rare stemmetjes aansporen heel veel bij Albert Heijn te kopen. Het toverwoord in dit verband ligt voor de hand: hamsteren! Als ik me h... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Offer
Nog één keer de WK-hamsters van Albert Heijn en dan houd ik er graag over op. Op weg naar de supermarkt zie ik voor de ingang twee meisjes en een jongen staan, van een jaar of tien, schat ik. Aan mensen die de winkel verlaten, vragen ze om hamsters. Ik kan niet in de ziel van kinderen kijken en dus ook niet veronderstellen dat er iets zieligs in hun opvoeding moet zijn gebeurd. Oké, neem ik me voor, ik vraag bij het afrekenen om hamsters en die geef ik dan aan die kinderen. Het vooruitzicht iets te gaan doen waar anderen blij mee zijn voelt altijd goed aan. Even later sta in de rij voor de kassa en zie ik bij de belendende kassa een Duitse moeder met twee nogal verwilderde zonen. Die zijn ook uit op hamsters, merk ik. Als ik mijn tas inpak naast de Duitse moeder die hetzelfde doet, kijkt een van haar zonen hunkerend naar de drie hamsters die ik heb verworven. Maar ja, die zijn voor de kinderen die bij de uitgang wachten – Néderlandse kinderen, denk ik er kwaadáárdig chauvinistisch bij. Maar buiten moet ik vaststellen dat die weg zijn. Ah, daar is de Duitse moeder met haar zonen. Ik wenk een van de jongens en geef hem mijn hamsters. Daarmee veroorzaak ik ongekende blijdschap. De jongen juicht. Zijn moeder komt naar me toe en omhelst me nog net niet, maar wel zoiets. Ik ben zeer Europees bezig en ook denk ik aan de mystieke krachten in de sport. Daar kan niemand iets concreets over zeggen, ik ook niet. Misschien bracht ik een soort offer. Misschien is dit een goed teken. Voor vanavond tegen Spanje dus.
Columns
-
-
Bijna iedereen kent het begin van het gedicht van Hendrik Marsman Herinnering aan Holland: “Denkend aan Holland/zie ik breede rivieren/traag door oneindig/laagland gaan”. Hij schreef het toen hij niet in Holland woonde, ik denk graag aan Holland, terwijl ik er ben, graa... lees meer
-
Sparen geeft rust maar levert weinig op. Dat bedenk ik niet zelf. Ik zag het gisteren in deze krant staan, boven een artikel dat ik niet las, omdat ik nooit zin heb me in sparen te verdiepen. Jeugdtraumaatje.
-
Ben laatste tijd vaak onderweg, meestal per trein. En ondertussen heb ik ook veel te doen, daarom ga ik in de 1e klas zitten, met laptop, liefst in de stiltecoupé, maar die stilte is soms alleen maar theoretisch. Ik moet er wat van zeggen en dikwijls lukt me dat, maar verlegenhe... lees meer
-
Met de ochtendkranten voor me vond ik gisteren enorm dat ze het betaald voetbal maar een tijdje moeten afschaffen. Hoeft niet voor eeuwig, maar lang genoeg om de boel grondig op te schonen. Te vergelijken met Esther Ouwehand die ook vindt dat de rotzooi moet worden opgeruimd. Al... lees meer
-
Op haar stemmen doe ik niet, maar ik voel wel veel sympathie voor Dilan Yesilgöz. Ze zou de opvolger kunnen zijn van Mark Rutte. Altijd linke soep daar in het openbaar vanuit te gaan. Gedoodverfde opvolgers in het verleden werden dat vaak niet en in sommige gevallen kunnen we no... lees meer
-
Toeval natuurlijk, maar de afgelopen tien dagen kwam ik drie keer kennissen tegen die ik lang niet meer had gezien, en die alle drie iets aan hun uiterlijk hadden gedaan, een man, twee vrouwen. Ik zie het meteen, wat meestal niet moeilijk is, maar weet niet wat te zeggen.
-
Al een paar keer schreef ik hier dat we wachttijd niet als verloren tijd moeten beschouwen, niet alleen omdat het een oefening in geduld is, maar ook omdat je in die tijd van alles kunt doen, denken aan iemand aan wie je te weinig denkt bijvoorbeeld, een plan maken, nagaan wat j... lees meer
-
Eergisteren, Prinsjesdag, was ik tot middernacht ver weg van het televisietoestel, heb dus niets gezien of gehoord van het politieke circus, want aangename bezigheden buitenshuis vroegen op volle kracht om alle aandacht.
-
Soms, heel soms nog maar, komt het voorbij, het befaamde lied uit de musical Anatevka: Als ik toch eens rijk was, dabbe-diebe-diebediebe-dom. Met het bronzen stem geluid van Lex Goudsmit, wie denkt er nog weleens aan hem?
-
Ah, dacht ik gisterochtend, straks de paarden op het strand van Scheveningen. Oefenen voor Prinsjesdag. Begin van een reeks beelden die bij de laatste maanden van het jaar horen. Nog even en dan zien we in het journaal winkels vol kerstpullen. Misschien later ook nog wat signale... lees meer
-
Het woord `fietsbridge’ kende ik niet.
Nee, moet anders beginnen. De intense zanger Jacques Brel stierf in 1978, maar blijft gelukkig velen van ons fascineren. Ik werk mee aan een theaterprogramma over zijn leven en werk en daarvan spelen we nu try-outs. Voordat het in wat... lees meer -
Helemaal begrijpen doe ik het niet, maar dat is mijn eigen schuld: ik heb te weinig zin me er in te verdiepen. Een theoloog, Arnold Huijgen, zegt dat de hel terug moet in de kerk. Ik ken de professor niet, heb geen verstand van hemel en hel, ben ook niet van de kerk, waarom zou... lees meer
-
Mensen zonder gevoel voor humor vind ik altijd intimiderend, zeker als ze ook niet kunnen lachen om humor van anderen. Zielig, ja ook. Misschien is zielig niet het goede woord. Ik kan medelijden met hen hebben, want er is iets misgegaan in hun leven. Gebeurde al vroeg. Je moet a... lees meer
-
Misschien is het bij alle kappers zo, maar met de mijne heb ik het nooit over haar. Niet dat ik er graag over praat, nee zeg, maar daarvoor ben ik daar wél.
Mijn kapper houdt van opera’s, mannen en boeken over de verhouding tussen lichaam en geest. De volgorde van deze voor... lees meer