Hier om de hoek is een school waar basisonderwijs wordt gegeven, en daarom is het tussen kwart over 8 en half 9 altijd spitsuur. In de middag zal dat ook het geval zijn, maar dat maak ik nooit mee, omdat ik dan op een stille plek in huis zit.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Oorsprong
Toen ik eergisteren de Belgische koning zijn nogal matige afscheidstoespraak hoorde voorlezen, moest ik ineens denken aan Boudewijn Büch die al bijna elf jaar dood is. Ik vroeg me af hoe ik tijdens zo’n toespraak bij hem belandde, dacht na over de werking van herinneringen en snapte even hoe het zat. De echtgenote van de Belgische koning is ooit bezongen door Adamo. Dat lied heet Dolce Paola. Het is uit 1964. Adamo zag ik voor het eerst in het populaire televisieprogramma Voor De Vuist Weg dat werd gepresenteerd door Willem Duys. Adamo zong toen Vous Permettez, Monsieur. Dat deed hij met zijn broertjes en zusjes en heel Nederland was vertederd. Dat was ook in 1964. Of ik vaak naar Voor De Vuist Weg keek, weet ik niet meer. Mijn ouders wel. Twee jaar later traden in dat programma de Easybeats op, een band uit Australië waarin een Nederlandse jongen zat, zoon van emigranten. Harry van den Berg heet hij, maar hij had zich Harry Vanda genoemd. Hij schreef een van de beste popliedjes die ik ken: Friday On My Mind. Op het begin van het liedje was hij gekomen toen hij een show bijwoonde van de Swingle Singers, een destijds bekende zanggroep die klassieke muziek vertolkte, met stemmen dus, Bach bijvoorbeeld: piepediepediep, piepediepediep. Je kon er razend van worden. Harry Vanda ook, maar hij nam wel een dingetje over om zijn geweldige lied mee te openen. Luister maar. Dit hoorde ik in een van die aantrekkelijke reisprogramma’s van Boudewijn Büch, waarin hij op zoek ging naar de oorsprong van befaamde songs.
Columns
-
-
Buikloop wordt iets bespreekbaarder de laatste tijd. Eerst waren het de spelers van het Nederlands elftal die naar huis moesten. Oorzaak kip kerrie, maar dat werd later ontkend, terwijl het natuurlijk wel kip kerrie was, immers altijd een ontregelend gerecht.
Dinsdag onze... lees meer -
Van sommige instituten heb ik geen weet. Zo had ik nog nooit gehoord van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Ligt aan mij, lijkt me een belangrijke organisatie.
Het instituut heeft bijvoorbeeld laten onderzoeken hoe het zit me de klussers in dit land. Er zij... lees meer -
Als veel te veel mensen op min of meer hetzelfde moment door een niet al te ruime in- of uitgang moeten, komt niet het beste in onszelf naar boven.
-
Er zijn woorden waaraan ik normaal nooit denk. Bijvoorbeeld: feestzaal. Zangeres Beatrice van der Poel en ik trekken door het land met ons programma Montere weemoed en vrijdag kwamen we daarmee in een feestzaal terecht, ver weg in Brabant. Kostte veel tijd er te arriver... lees meer
-
`U kunt bij aankomst uw QR-code gebruiken.’ Voor mijn afspraak met de tandarts of mondhygiëniste krijg ik een paar dagen daarvoor een herinneringsbericht. Vriendelijk is dat. Bericht eindigt met verwijzing naar die code, nu ongeveer een dik jaar.
-
Als kind al vond ik het een intrigerend woord: bedevaart. Het is een beetje uit mijn leven verdwenen, maar kwam weer terug toen ik in Trouw een gesprek las met Olivier Dols, directeur van bedevaartorganisatie Huis voor de Pelgrim. Daar stopt hij nu mee. Honderd... lees meer
-
Natuurlijk weet ik dat we deze dagen in de Week van het Geld verzeild zijn geraakt, maar met dat besef heb ik nog niets gedaan. Niet toe gekomen. Maar gisteren was er ineens een interessante kwestie die er in principe niets mee te maken heeft, maar ook weer wel: komiek Jandino A... lees meer
-
In de jaren negentig van vorige eeuw en in het begin van de nieuwe werkte ik mee aan een radioprogramma van de VPRO, Music Hall, een programma waarover sommige mensen gelukkig nog met weemoed spreken.
-
Wanneer iemand in verontwaardigde wanhoop roept `Is dan niets meer heilig?’ (ik hoor het vaak), denk ik meteen: kalm aan, alsjeblieft, er is nog steeds best veel heilig, geen gezeur, er zijn ergere dingen.
Maar soms mag, nee moet er iets heilig zijn. Stilte bijvoorbeeld. Ik... lees meer -
Gisteren had ik twee afspraken en zaterdag werd ik twee keer op het hart gedrukt niet te vergeten dat de zomertijd was ingegaan: “Zou jammer zijn als je te laat was!”
-
Soms weet je meteen dat iets niet aan je besteed is, terwijl je vaag zou willen dat het wel zo was. Bijvoorbeeld het apparaat dat je verbindt met je mobieltje en dat je in staat stelt iemand te kussen die ver weg is. Voorziening ziet er niet aantrekkelijk uit, zoet van kleur met... lees meer
-
Volgens mij is het een verschijnsel uit de praatcultuur van de jaren zeventig: de werkgroep. In onderwijsinstellingen, bedrijven, bij de overheid, overal wemelde het van de werkgroepen. Een werkgroep hield zich bezig met problemen, lastige kwesties, brandende vraagstukken en doo... lees meer
-
Al een week ben ik aan de kust. De bomen aan de weg erheen zijn nog kaal en winters, de dagen roeren zich kil, de hemel huilt vaker wel dan niet, er staat een felle wind en de zee ziet er guur uit, vol grauwe golven, Is allemaal niet erg, integendeel, ik vind het aangenaam. En h... lees meer
-
Wat hartverwarmend, ja bemoedigend dat we nog steeds in een van de gelukkigste landen van de wereld wonen. Op nummer 5! Best hoog. Finland wéér op nummer 1, maar dat moeten we gewoon accepteren. Hoort ook bij geluk, geloof ik: dat je in staat bent veel te accepteren.