In de jaren vijftig werd er bij ons thuis nog vaak over de oorlog gesproken. Dat was overal zo. Misschien zeg ik het niet goed, maar het was altijd net alsof ze voorzichtig, beetje bedremmeld, naar woorden zochten, zeker wanneer het ging over dierbaren die niet waren `teruggekom... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Park
We fietsen al een tijdje door Het Nationale Park De Hoge Veluwe, mijn vrienden en ik. Die zes hoofdletters staan er niet voor niets, want er is gelukkig heel veel park. Wat behoorlijk vervreemdend werkt is dat er in de buurt van het park een militaire oefening wordt gehouden en niet zo’n beetje ook. Onafgebroken klinkt het geluid van geweren en kanonnen. Het vult bruut de blauwe lentehemel. We menen het geweld ook te ruiken, maar niemand van ons heeft verstand van oorlog, dus zeker weten doen we het niet. Even later zitten we op een bankje aan het water bij Jachthuis Sint Hubertus. Het legerlawaai wordt steeds vinniger. De denkbeeldige vijand moet er van lusten. We nemen tenminste aan dat een deel van het leger voor vijand speelt. Als je zomaar aan het schieten bent, is het een rare oefening. Iemand van ons zegt dat we vanochtend geen krant hebben gelezen en ook niet naar de radio hebben geluisterd, Dat is waar. Ik doe dat nooit, kan eigenlijk niet zonder. `Het land is toch niet in oorlog geraakt zonder dat wij het weten?’ De naam Poetin valt. Dan schudden we wijs ons hoofd. Dat kan zomaar niet. De ochtendzon schijnt in het water. Zwanen komen hautain kijken wat er aan ons te beleven valt. Ik denk aan mensen die de oorlog meemaakten. Of een andere oorlog. En die dit dan horen. Wat gaan herinneringen met je doen? Misschien ben je dan een tijdje van slag. Maar ja, daarmee kan de krijgsmacht natuurlijk geen rekening houden. Precies om twee uur is het stil. Aanvallers en verdedigers gaan lekker uitrusten.
Columns
-
-
Als ik een bericht krijg dat me eraan moet herinneren dat ik dan en dan bij de tandarts of mondhygiëniste moet zijn, staat er een QR-code bij. Met de opdracht die na binnenkomst te scannen.
-
Goed voor mijn humeur, die foto van een lachende postbode, gisteren in deze krant. In uniform ook nog, inclusief pet. Foto is uit 2012, ik dacht dat het uniform toen al lang was afgeschaft. Kan haast niet geloven dat het niet zo was, maar misschien had de postbode het vanwege zi... lees meer
-
Je denkt dat het niet waar is, je wilt dat graag denken, maar misschien is het toch waar of een beetje waar, maar wel waar genoeg: de formatie ligt min of meer even stil vanwege de voorjaarsvakantie. Ja, de informateur moet zich in alles verdiepen, maar die voorjaarsvakantie is... lees meer
-
Aan het begin van deze eeuw ging ik met een collega (v) voor een radioprogramma van de VPRO naar evenementen waar we normaal nooit aan toekwamen. Daarvan deden we dan gul verslag. Ik noem Holiday on Ice. Of een Woonbeurs. En natuurlijk de Huishoudbeurs die vandaag weer openbloei... lees meer
-
Ze keek weergaloos vrolijk naar binnen, de jonge vrouw die voorbij het huis stepte. Ik kende haar niet, maar door haar lach vergiste ik me misschien en hadden we toch een keer met elkaar te maken gehad. Sommige mensen kunnen zwaaien met hun lach. Daarom zwaaide ik terug.
Ze... lees meer -
Ernstige dag gisteren. Ja, Valentijnsdag, maar ik heb er niets van gemerkt, wat verder niet erg is, maar het maakte de dag wel ernstig. Het formatiedebat natuurlijk: ook enorm ernstig. Ook was het Aswoensdag, een opmerkelijke dag in mijn katholieke jeugd.
-
“Doe toch gezellig mee!”
Is al vaak tegen me gezegd. Laatste jaren niet meer omdat de oproep doelloos bleek, maar daarvoor wel. Niet omdat ik sikkeneurig was, maar het zat niet zo in me, gezellig meedoen. Ik wilde heus wel, maar wist niet hoe en terwijl ik er me best voor d... lees meer -
Verstandig verbond ik altijd met saai. Nog steeds, maar zeker in mijn jeugd. Mijn moeder had gelukkig niet veel erge zinnetjes in huis, maar deze zat in haar standaardrepertoire: “Doe wel verstandig, jongen.” Aan haar toon hoorde ik dat het om een staat van zijn ging die ik waar... lees meer
-
Niets doen is belangrijk, lees en hoor ik steeds vaker. Ik heb mijn handen veel te vol aan van alles, gun me dan ook nauwelijks de tijd daarover na te denken, maar soms moet het.
-
Vanuit bed klik ik de televisie aan, gisterochtend, en kom meteen in carnaval terecht. Goedemorgen Nederland zendt beelden uit van de beginnende festiviteiten die er helemaal niet uitzien alsof ze pas zijn begonnen, maar er altijd al waren. De muziek die uitbundig ten g... lees meer
-
Mijn woonplaats ligt niet in Brabant, maar er is wel een winkel waar ze worstenbroodjes verkopen, bereid zoals het in Brabant moet.
De winkel is populair, ik ben er nog nooit geweest, wil wel, maar het komt er niet van, weet ook niet waarom. -
En de sfeer was zo goed!
Caroline van der Plas verzuchtte dat, Dilan Yesilgöz was het daar ongeveer mee eens en Geert Wilders heeft het niet zo op sfeer, maar was wel onaangenaam verrast. Ronald Plasterk ook. -
Sympathiek vind ik het altijd wanneer een organisatie op een andere plek dan de normale van alles gaat bespreken. Maandagavond hoorde ik de directeur van de Evangelische Omroep zeggen dat hij die dag `op de hei’ was geweest met al zijn medewerkers om zorgvuldig het rapport Van R... lees meer
-
Kan troostrijk zijn als je weet hoe het heet wat je mankeert. Erkenning ja.
Ik lees een artikel over Nederlanders die met skivakantie (`naar de sneeuw’) gaan. De meeste skiërs overschatten zichzelf, denken dat ze er érg goed zijn, terwijl ze er weinig van terechtbrengen. Da... lees meer