Het carnavalsvirus is sterker dan het coronavirus. Beweer ik niet, maar een burgemeester uit Limburg. Hij en zijn collega’s voorzien problemen. Carnavalsvierders die op geheime plekken bij elkaar komen om daar `uit hun dak te gaan’. Fysieke feesten worden dat genoemd. Nooit geda... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Projectiel
Wie wil er nog iets weten over Edwin de Roy van Zuydewijn? Toen hij met een nichtje van onze vorige koningin trouwde, beweerde prins Bernhard: `Deze man is een vijandig projectiel dat onschadelijk moet worden gemaakt.’ Daarom moest de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging onder zoek naar hem doen. Dat is een ander veiligheidsdienst dan de Algemene. Die Koninklijke dienst heeft vastgesteld dat Edwin de Roy van Zuydewijn geen veiligheidsrisico’s voor het vorstenhuis veroorzaakte. Staat in een brief van de premier. Hij was dus geen `vijandig projectiel’, om typering van de prins nog maar eens te citeren. Twee jaar geleden woonde hij bij mij in de straat. Met een grote bruine hond die hij vaak uitliet en terwijl hij dat deed, telefoneerde hij onophoudelijk. Beetje treurige jongen, was mijn indruk. Ziel onder de arm, nogal verdwaald in het leven. Misschien zat er ooit een avontuur in zijn hoofd, maar dat was al lang verbleekt. Dat zag je aan zijn ogen. Dat uitgerekend prins Bernhard zo tegen hem was. Bestond de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging al toen hij hier ten tonele verscheen? Kan haast niet. Niet dat Bernhard een vijandig projectiel was, maar waakzaamheid was geboden. Hem stonden twee dingen voor ogen: geld en macht. Juliana was bijzaak en dat is altijd zo gebleven. Misschien dacht Bernhard wel dat Edwin de Roy van Zuydewijn net zo’n opportunist was als hij. En dat dat dan te zichtbaar werd. Heel veel rond Bernhard is schemerig en het onfrisse is dat dat altijd zo zal blijven.
Columns
-
-
Mooie aanduiding: in het zicht van de haven. Komt ook doordat ik van havens houd. Een gedicht van J.Slauerhoff begint met “Alleen de havens zijn ons trouw”. Goed, in het zicht van de haven wil ik niet stranden of zinken.
Ik weet niet hoe het gaat met de bevolkingsgroep waa... lees meer -
Lang geleden dat ik gekampeerd heb. Van die vakanties herinner ik me dat ik enorm kon mijmeren over mijn eigen bed, een douche die alleen voor mij was, en een simpele fauteuil waarin je een boek kon zitten lezen, zonder dat er de hele tijd mensen voorbij liepen met een toiletrol... lees meer
-
“Veel mensen denken dat schakers nogal in zichzelf gekeerde lieden zijn. Dat is helemaal niet zo. Ik ben ook een hele normale jongen, gewoon met een vriendin.” Aldus Jorden van Foreest die zondag het Tata Steel-toernooi won. Zit nog steeds in mij hoofd als het Hoogovenschaaktoer... lees meer
-
Doordat veel hondenbezitters gebruik maken van onze autovrije straat, neem ik meer kennis van hun leven dan voorheen. In hun hoedanigheid van hondenuitlater dus, van de rest weet ik niets. Sommigen beginnen me vertrouwd te worden, bijvoorbeeld de vrouw die een tas om zich heen h... lees meer
-
Er zijn van die films waarin meestal oude Aziatische mannen voorkomen die onvoorstelbaar wijs zijn. Monniken zijn het vaak, met een vredige en onverstoorbare uitstraling. Ze doen aan Zen of iets wat daaraan verwant is, en geven antwoorden op vragen of adviezen. Die zijn niet met... lees meer
-
Soms kom je in een krant of tijdschrift iets tegen waarvan je echt niet meer wist dat het bestond. Je verwijt je dat nogal en daarom sla je niet te hard met je vlakke hand op je voorhoofd.
-
De postbode zie ik bijna dagelijks, maar ik vroeg me nooit af hoe je dat wordt. Stuur je een briefje en kun je dan meteen beginnen als wat je schreef in orde was? Of is er een opleiding of cursus? Moet haast wel. Stom dat ik dat nooit aan de postbode gevraagd hebt. Nu kon dat bi... lees meer
-
Als katholieke jongen in Nijmegen was ik misdienaar. Welke katholieke jongen niet toen? En eens per jaar was er een uitstapje: het misdienaarsreisje, zo heette dat, het woord zal wel niet meer bestaan.
-
Zondagavond keek ik naar een praatprogramma waarin de rellen van die dag aan de orde waren, terwijl ik heus wel besefte dat er niet zo veel over te zeggen was. Ik viel wat later in en het was me meteen duidelijk toen ik terrorismedeskundige Jelle van Buuren zag zitten, van de Le... lees meer
-
In de nogal gure kilte van zaterdagnamiddag wandel ik even door de buurt langs het gesloten café, de gesloten boekhandel. Mijn humeur is licht breekbaar en daardoor loop ik me misschien af te vragen waarom er gezeurd wordt over de avondklok. Blijven veel zeurpieten na 9 uur norm... lees meer
-
Misschien niet juist, maar ik kijk anders naar de hondenbezitters hier in de buurt. Ook daarbuiten natuurlijk, maar ik maak momenteel zo min mogelijk reisbewegingen. Omdat de straat hier autovrij is, beschouwen hondenbezitters die als een promenade. Altijd als ik uit het raam ki... lees meer
-
Het woord avondklok kan ik niet meer horen. Ik klaag er verder niet over, want klagen is niks. Wel vind ik het psychologisch weer handig aangepakt, dus om die tussen 20.30 en 04.30 uur te laten gelden. Half 9 is tóch iets anders dan 8 uur, kan het moeilijk uitleggen, het is intu... lees meer
-
In de hal van het ziekenhuis zit ik te wachten. Hoef er niet voor mezelf te zijn, ik ga op bezoek, maar dat is ook een beetje voor mezelf.
Bij de ingang moet je eerst zeggen dat je niets voelt wat op corona kan wijzen, dan krijg je een groene kaart en vervolgens moet je je... lees meer -
Meestal gebeurt er wel wat als je niet alléén bij de papier- en flessenbak staat. Vaak een doodlopend gesprekje dat ongeveer zo begint: “Ja, ruimt lekker op” of zoiets. Van een afstandje bepaal je wat je gaat doen: introvert en contactgestoord het karweitje klaren of enige warme... lees meer