Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Troosten

Waarschijnlijk wordt de musical Love Story een hit. Veel mensen zijn gek op musicals. Ik hoor daar niet bij, maar dat is niet omdat ik op het genre neerkijk. Wel ben ik even in 1970, een Nijmeegse herfstavond: ik ga met een meisje naar de film Love Story, een de film die niet aan me besteed zal zijn, ik zie liever films die ik niet helemaal begrijp.  Naar Love Story ga ik om maar één reden: ik verwacht dat het meisje zeer zal gaan huilen, ik haar moet troosten en dat er dan  iets moois tussen ons ontstaat. Daar verlang ik vurig naar. Het verhaal van de film is bekend: rijke jongen trouwt tegen de wil van zijn vader meisje dat ziek wordt en sterft. De film doet het werk dat ik verwacht. In het laatste gedeelte begint ze een beetje te snikken. Arm om haar heen. Tegen het eind van de film gebeurt dit: de jongen die een paar seconden weduwe is, komt in de gang van het ziekenhuis zijn schoonvader tegen, een kleine rol van John Marley met dat gehavende hoofd. En die schoonvader zegt tegen de jongen, ik citeer uit het hoofd: `Wat ik zo erg vind is dat ik haar beloofd heb niet te huilen.’ En terwijl hij tegen zijn tranen vecht, breken bij mij enorm de dijken door. Het heeft niets meer met snikken te maken, het is het meervoud ervan. Als we de bioscoop verlaten, houdt het maar niet op en als we even later door het Kronenburgerpark lopen, ook niet. Ik ben zeventien, het is alsof ik al het verdriet van mijn puberteit eruit huil. Het meisje troost me op volle kracht, maar verdwijnt die avond voorgoed uit mijn leven.

Columns

  • Het nadeel van warme dagen die misschien te warm zijn, is dat er veel over gepraat wordt. Weet niet meer wat ik moet zeggen als iemand verzucht: “Warm hè.” Ja, je kunt zeggen dat het alleen maar een verzuchting is die verder niets voorstelt, en ook geen gedachtewisseling hoeft l... lees meer

  • In Elsevier lees ik een interview met Klaas Dijkhoff, de fractieleider van de VVD. Hij zegt daarin onder meer dat zijn partij zich niet meer richt op de `hardwerkende Nederlander’ maar op `goed volk’. Hij licht het toe: “Ik beoordeel mensen op hoe ze zich gedragen en of ze hun b... lees meer

  • Je kunt zeggen: het is leuk. Je kunt zeggen: het is handig. Maar toch. Dat zeg ik niet vaak, maar denk het wel: maar toch.

  • Soms verzeil ik in een aangelegenheid waarvoor subsidie moet komen. Altijd iets in de kunstsfeer. Maar als het woord `subsidie’ valt, deins ik terug. Goed dat het bestaat, maar ik wil me er niet mee bemoeien, dus alsjeblieft niet aanvragen, niet omdat ik die niet wil, maar ik he... lees meer

  • Er zijn woorden die ik licht angstaanjagend vind, niet door hoe ze klinken, maar uiteraard door hun betekenis en wat die betekenis oproept. Vraag me niet meteen met een paar sprekende voorbeelden te komen, want ik heb die woorden naar ver weg gejaagd. 

  • Wat is dat toch? Telkens als ik een bericht over het rijexamen lees of hoor, moet ik sterk op mij ademhaling letten. Ja, natuurlijk weet ik hoe dat komt, maar ik wil me er graag voor afsluiten, wat helaas niet lukt.

  • Afgelopen dagen was ik vaak uithuizig, onder de mensen zogezegd, en nooit hoorde ik het woord `Klimaatakkoord’. Inmiddels gaat het er in de kranten en op de radio behoorlijk over. Op televisie ongetwijfeld ook, maar ik keek alleen maar naar sport en had dan wel weer genoeg gekek... lees meer

  • Hoogopgeleide oudere drinkt het meest. Het staat in de krant, dus het is waar. 

  • Kleine overtredingen mogen. Daarmee werd ik gisterochtend wakker. Bericht in het journaal: agenten voeren actie voor een betere CAO, vandaar. Ik blijf herhalen dat agenten net als werkers in de gezondheidszorg de best mogelijke werkomstandigheden moeten worden aangeboden. Onze o... lees meer

  • Bij de drogist (Etos) ligt naast de kassa een foldertje waarop staat `vakantie checklist’. Vind het altijd prettig te vragen of iets gratis is: “Mag ik dat zo meenemen, mevrouw?” De mevrouw heeft hetzelfde als ik, maar dan omgedraaid: “Ja, neemt u maar mee. Altijd fijn om bij de... lees meer

  • Soms hóór je jezelf praten en meestal is er dan iets mis, terwijl wat er mis is niet 1, 2, 3 valt duidelijk te maken. Nu hóór ik mezelf bijvoorbeeld zeggen: “Eigenlijk komt het door het warme weer. Dan heb ik geen jasje aan. En daardoor heb ik niet alles bij me.” Ik noteer dit a... lees meer

  • België bestaat niet, hoor je weleens, ja geografisch wel, maar het is geen land zoals Nederland een land is, het zijn er twee, zelfs een beetje drie, hoewel het Duitstalige gedeelte te klein voor woorden is – ik ben er ooit geweest, de meeste mensen zijn er onverstaanbaar, er wo... lees meer

  • De eerste keer dat ik over kunst nadacht was toen een oom (geen echte oom) zei: “Dat kan ik ook.” Of misschien was het wel: “Dat kan mijn kleine zusje ook.” 

  • Vorige week had ik het hier even over de plaspauze in het streekvervoer en nu lees ik dat het nog steeds menens is met die kwestie, want, ja echt waar: Plaspauze niet gegarandeerd! Er is wel een akkoord bereikt binnen de onderhandelingen, maar de plaspauze zit daar niet hard in.... lees meer

  • Zondagavond schoof ik pas aan tegen het einde van de verlenging Kroatië-Denemarken. Ja, ik zeg de laatste tijd ook veel te vaak `aanschuiven’ als ik ergens ga zitten. Het is praatprogrammajargon en hoewel ik weinig naar die programma’s kijk, gaat zo’n woord toch in je zitten. ... lees meer

Pagina's