Als je van sneeuw en hoogteverschillen houdt, is Zwitserland een mooi land. Er gebeurt verder weinig. Dat kan op zich ook wel iets hebben (rust, rust, rust!), maar op den duur ga je toch wel wat missen. Lang geleden dat er in Zwitserland een fascinerend boek werd geschreven, mis... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Vosje
Ben even kwijt wanneer de zomertijd ook alweer inging en ook of de klok een uur vooruit of achterwaarts moest. Mijn emotionele zomertijd begint echter vandaag, vanmiddag om precies te zijn: de damesfinale op Wimbledon. Dat is ieder jaar zo. Damesfinale en het jaar zakt in twee stukken uit elkaar. Daar kunnen de barbecue op het Binnenhof, toch altijd een ietwat ontluisterend tafereel, en de herenfinale morgen niet tegenop. Vind ik de finale heren dan niet spannend. Natuurlijk! Enorm! Maar de damesfinale heeft een andere uitstraling. Wat het precies is, kan ik niet uitleggen, misschien komt dat nog wel een keer. Twee boeiende meisjes zijn het vandaag. Marion Bartoli is onnavolgbaar hyper. Wat ik vooral aangenaam vind is dat ze altijd een denkbeeldige bal woest moet wegmeppen als ze wacht op de tweede opslag van de tegenstandster. Daar krijg ik energie van. En het Duitse meisje, Sabine Lisicki, lijkt een tennispartij leuk te vinden. We zien haar bijvoorbeeld vaak lachen, wat in deze kringen zeldzaam gedrag is. De vaders van deze sportvrouwen spelen ook een belangrijke rol, maar het lukt me niet me daarin te verdiepen. Als ik naar de moeder van Sabine Lisicki kijk, lijkt me die trouwens ook niet uit te vlakken. Goed, in de namiddag ga ik lekker in mijn zomertijd hangen en mijn best doen hier en wat komkommerberichten op te vangen, want dat soort nieuws hoort ook bij de zomertijd. Misschien kan iemand me zeggen of er op de Veluwe al een vreemd dier is gesignaleerd. Bulgaars vosje met vriendelijke vissenogen.
Columns
-
-
Vorige week werd bekend dat de zanger Johnny Lion was overleden. Waarschijnlijk was hij meer dan alleen maar een zanger, van vooral één lied, maar dat is nu al een beetje verdwenen in de nacht van de tijd.
-
Terwijl de kleine wereld langzaam wit en zachtmoedig werd, passeerde ik een winkel die mijn aandacht trok. Dat merkte ik toen ik er voorbij was. Zo’n uitgestelde reactie heb ik vaker. Ook bij mensen. Dan denk ik: maar die ken ik toch? En dan draai ik me om en is de persoon die i... lees meer
-
Vaak krijg je optimisme cadeau. Je moet er alleen voor zorgen dat je merkt dat het gebeurt. Soms laten we te veel zomaar gebeuren. Daar verzet ik me tegen, want niets gebeurt zomaar.
-
Op de fitnessclub ben ik meestal in de vroege ochtend, ook nu ik door een blessure één arm matig kan gebruiken. Er is echter nog genoeg lichaam over. Doe het niet van harte, maar heb er baat bij, al kan ik die baat moeilijk uitleggen.
-
Iedereen kijkt naar me: er zullen weinig mensen zijn die dat schurende gevoel niet kennen. Het is ook de titel van een boek van Melissa Dahl, een boek over schaamte. Er staat veel belangrijks in en het allerbelangrijkste is dat schaamte zin heeft. Het hoort bij je ontwikkeling.... lees meer
-
Voor de Rijksoverheid heb ik diep respect. Je kunt het niet zomaar Rijksoverheid zijn en blijven. Toch probeer ik mijn contact ermee zoveel mogelijk te vermijden. Ik word er altijd erg gespannen van.
-
Als je je hand en halve arm in het gips hebt, mag je niet autorijden. Misschien kan het ook wel niet, maar dat heb ik niet geprobeerd. Veel is door dat gips lastig, dit ook. Bijvoorbeeld wanneer ik voor mijn werk in een cultureel centrum moet zijn in een plaats waar geen station... lees meer
-
Ooit had ik een stuk of tien fotoboeken. Een binnenbrand heeft daar een einde aan gemaakt. Bijna twintig terug. Ik heb geleerd me die foto’s te herinneren, niet allemaal natuurlijk, maar wel de beelden die van momenten van lang of kort geleden opnieuw een gebeurtenis maken. Ja,... lees meer
-
Bij heel veel denk ik: dat gaat zomaar niet. Vooral als ik iets wil waarvan ik denk dat het eenvoudig is. Ik ben in de lampenwinkel om een lamp te kopen, een duidelijke gang van zaken. Achter de toonbank staat een jonge man met van die ingevette stekeltjes. Die haardracht kan me... lees meer
-
Alles wat in de krant staat neem ik serieus. Ik lees niet alles, maar over wat ik lees denk ik meestal even na, want niets staat er zomaar, want niets gebeurt zomaar.
-
Terwijl de fysiotherapeut me maandagavond in vorm kneedde, kwamen er een stuk of wat afzeggingen binnen voor de dag erop, inmiddels gisteren. Het waren patiënten van buiten de stad, die gealarmeerd door de voorspelde sneeuw, het zekere voor het onzekere namen. Ze kwamen immers p... lees meer
-
Paar dagen geleden overleed de Britse acteur Windsor Davies. Ken ik van maar één rol en daarin vond ik hem geweldig. Hij speelde sergeant-majoor in de serie die hier `Oh moeder, wat is het heet’ heette, ik meen uitgezonden in de jaren zeventig, maar toen keek ik er nauwelijks na... lees meer
-
Er is gelukkig nog een beetje winter overgebleven. Ik zag beelden van schaatsers op het eerste natuurijs van dit jaar. Het ijs stelde niet veel voor, maar toch, het was er. Zelf kan ik nooit uit de voeten op een oppervlak dat zich tegen me keert, ik sta dus nooit meer op ski’s e... lees meer
-
Paar jaar terug las je er soms over, over de lustkapper. Lang niet aan gedacht. Ik zocht op of ze nog gesignaleerd werden en ja, ik stuitte meteen op een bericht uit het noorden des lands waarboven stond `Nagelstylistes sluiten lustkapper op’.