Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Zin

Soms kunnen woorden erg goed zijn voor je humeur. Gisterochtend liep ik vroeg over straat, in het eerste licht. Als ik een bakker passeer zie ik naast de winkeldeur een bord hangen waarop in forse, gezellige letters staat: Vrijdag Gevulde Koeken-dag! Zelden eet ik een gevulde koek, maar nu krijg ik er zin in. Met die zin kan ik echter niets, want de winkel is nog niet open. Wel meen ik de geur van de koeken te ruiken. Die lijkt ergens van onder de grond vandaan te komen. Terwijl ik me de smaak van een gevulde koek voorstel, loop ik langs een kleine vrachtwagen. In de cabine ervan zitten een man een vrouw. Ze kussen elkaar en niet zo’n beetje ook. Ik vind het een aangenaam tafereel, maar snap ook wel dat ik er niet te lang naar moet kijken, want ik heb er niets mee te maken. Hoe ik erbij kom, weet ik niet, maar het ziet er een behoorlijk overspelig uit. Ook daarmee heb ik niets te maken, gelukkig niet. Ik voel er ook veel voor om zo in de cabine van een niet al te grote vrachtwagen te zitten. De dag moet nog beginnen en je bent al in een tintelende activiteit verzeild geraakt. Maar goed, ik had het over woorden waarvan ik een goed humeur krijg. Zo’n woord staat op de zijkant van de kleine vrachtwagen. Misschien is het een woord van niets, maar op dat uur van de dag en met man en de vrouw voorin heeft het een enorm fééstelijke uitstraling. Het woord is `sierbestrating’. Het is een woord waaraan ik zelden denk en dat ik misschien nog nooit uitsprak, maar nu hoort het ineens bij een dag die niet kapot kan.

Columns

  • Er gebeurt zo veel dat ik nog niet echt de ruimte vind om in Sinterklaasstemming te komen. Gisteren zag ik er gelukkig een, ik bedoel Sinterklaas. Hij kwam uit een grijs busje van een stukadoorsbedrijf en liep naar een flatgebouw. Busje reed haastig verder. Er was geen Piet uitg... lees meer

  • Wat ik vaak heb: met iets bezig zijn in huis, klein klusje (ik doe alleen maar klusjes als ze klein zijn) en dan gaat de bel of word ik door iets anders afgeleid. Wanneer ik weer bij het klusje ben, ligt een essentieel ding, schroevendraaier, rolletje plakband, niet meer op de p... lees meer

  • Bijna overal zie ik Louis van Gaal geciteerd die tijdens een persconferentie heeft gezegd: “We can come an end.” Is vreemd Engels, maar ik heb waardering voor de poging van de bondcoach duidelijk te maken wat hij bedoelt. En volgens mij begrijpt iedereen hem, ook door hoe erbij... lees meer

  • Sommige situaties kun je meteen lezen. Dat is het woord, geloof ik: lezen. Er zijn ook mensen die zeggen: “Ik kan je gezicht lezen.” Vind ik altijd een vreemde mededeling. Het is mijn gezicht, maar ik zal nooit zeggen dat ik het kan lezen, want dat doe je niet met je eigen gezic... lees meer

  • `Besparen brengt rust in je hoofd’ las ik gisteren boven een stuk in deze krant. Kom ik meteen in tweestrijd. Over alles wat rust in je hoofd kan brengen, wil ik alles lezen, ik kan er niet mee ophouden. Maar ja, het gaat over besparen, hartstikke nuttig onderwerp. Alle informat... lees meer

  • Overal lees en hoor je dat Tweede Kamervoorzitter mevrouw Bergkamp haar conclusies moet trekken. Gelukkig vind ik dat ook. Is altijd lastig wanneer iedereen om je heen iets vindt, terwijl je zelf nog geen idee hebt. In sommige kwesties stap ik te laat in. Hier niet. Bij het eers... lees meer

  • Het jaar heeft nog maar enkele weken te gaan. Er gebeurt voortdurend zo veel dat je nauwelijks ruimte hebt om aan het volgende te denken, maar soms lukt dat héél even wel.
    Het televisieprogramma Blauw Bloed keert vanaf januari terug. Voor wie het niet kent, het beh... lees meer

  • Toen ik hoorde dat Pierre Kartner was overleden, dacht ik weinig, behalve dat ik Huilen is voor jou te laat een vreemd, mysterieus lied vind, en ook herinnerde ik me een avond begin jaren tachtig. Ik woonde toen in Arnhem en mijn buurman was de rock-‘n-roller Hank the K... lees meer

  •  Mijn kapper houdt van kunst en kitsch. In zijn bedrijfsruimte staan of hangen telkens nieuwe dingen. `Dingen’ is een respectloos woord, maar zo bedoel ik het niet. Weet alleen niet altijd wat iets is. Goudkleurig hondje, prima, dat is een goudkleurig hondje, maar niet alles is... lees meer

  • In het ziekenhuis voor een onderhoudsonderzoekje (zo noem ik het graag) zit ik in een wachtruimte tegenover een kleine poster waarop staat `3 goede vragen bij de dokter’. En daaronder dus die vragen.

  • In een interview met de staatssecretaris Gunay Uslu (Cultuur en Media) las ik dat ze meer geld gaat geven aan de cultuursector, meer dan afgesproken in het regeerakkoord. Van zo’n bericht ga ik juichen. Het is 170 miljoen meer. Wat de afspraak was, weet ik niet, ook niet of 170... lees meer

  • Van geld heb ik geen verstand. En met belastingformulieren kan ik niet uit de voeten. Ik begrijp best veel, maar daarvan niets. Daarom ga ik eens per jaar naar een bureau waar alles voor mij geregeld wordt. Ik voer daar een gesprek waarvan ik me wanneer ik weer op de fiets zit,... lees meer

  • Gelukkig! Dat dacht ik toen ik enige gezellige opwinding voelde bij het lezen van het zinnetje: “De overtocht naar Nederland belooft weer een spannende te worden.”
    Kenners hoef ik niets te zeggen, gaat over Sinterklaas en het zinnetje is een aankondiging van het Sinterklaas... lees meer

  • Voor de griepprik kon ik zaterdagochtend in de praktijk van de huisarts terecht. Tussen acht en tien. Ik vind in de rij staan meestal niet zo erg, want dan kom je op gedachten die je buiten de rij niet hebt, maar als het niet per se hoeft, dan toch liever niet. 

  • Wat ging er ooit veel van een leien dakje! Dat denk ik vaak wanneer iets niet mogelijk is of niet kan doorgaan vanwege personeelstekort. Ik heb langzamerhand het gevoel dat het overál aan de hand is. Dan ben je snel geneigd je wat klagerig op te stellen, maar het personeel dat e... lees meer

Pagina's