Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Zonnebril

The Cats hebben nog steeds een warme plaats in mijn hart. Kan niet uitleggen waarom, maar dat hoeft ook niet. Veel van je goed kunt uitleggen is minder interessant dan wat je niet kunt uitleggen. In mijn intieme vriendenkring is One Way Wind ons volkslied. We zingen het bij belangrijke momenten en dan gaan we ook staan. Cees Veerman schreef dat niet. Hij was gitarist en de eerste zanger van de band. Zaterdagmorgen hoorden we dat hij was overleden, de nacht ervoor, in Indonesië waar hij al een tijdje woonde, zeventig jaar. In het radiojournaal zei Arnold Mühren, de bassist (en het brein) van de band, dat hij vaak wat depressief was, vroeger ook al. Zo’n onthulling houdt me dan nogal bezig. Eind jaren zestig kreeg ik de langspeelplaat Cats As Cats Can cadeau. In die tijd had ik nog geen last van woordspelingen. Op die plaat stond ook het eerste nummer dat ik van The Cats hoorde, in de zomer van 1967: Sure He’s A Cat. Zaterdag zag ik nog een clip ervan. Of clip, nee, dat is niet het goede woord, een nogal sullig filmpje: The Cats die het lied op bruggen en trapjes braaf playbackten. Cees Veerman zong het en dat deed hij goed. Hij was voor mij, met die zonnebril, een beetje de Keith Richards van The Cats, vooral toen hij ooit zei dat hij het zelf niet in zijn hoofd zou halen muziek van The Cats te kopen. Hij hield vooral van wat ruigere dingen. Toen The Cats ophielden te bestaan, opende hij in Amsterdam een Sexboutique. In die spelling. Hield hij niet lang vol. Volgens mij was hij er te melancholiek voor.

Columns

  • De spanning was zo groot dat het me eergisteren niet eens lukte eraan terug te denken. De dag van de uitslag van je eindexamen! Niet de uitreiking van het diploma, nee, dat was een feestelijke formaliteit. De middag van het telefoontje! 

  • Een beroep waarvan ik nog nooit gehoord heb, is flirtcoach. Ik stuitte erop een verslag van een bijeenkomst van de Forum voor Democratie-jongerenbeweging. Die kwam afgelopen weekend bijeen. De flirtcoach, Tom Gorny, gaf een lezing over daten. Daten heette nog niet zo lang gelede... lees meer

  • Ravotten – dat woord schoot me gisterochtend te binnen toen ik hoorde dat het Nationale Buitenspeeldag was. Voor kinderen dus. Op de radio kwam ik vroeg terecht in een discussie over dat buitenspelen. Het ging uiteraard over die spelletjes die games heten, en die kinderen binnen... lees meer

  • Wanneer ik mijn stokoude, stoere auto voor het huis op slot doe, stapt er uit de tomaatkleurige auto naast me een vrouw uit. Het is zo’n parmantige huurauto van Greenwheels. De vrouw zegt: “Thomas, mag je wat vragen?” Ik ken haar niet, zij mij dus wel. Ze is wat zo makkelijk hee... lees meer

  • Al dagen lezen we van alles over het nieuwe omroepplan. Het blijkt geen officiële informatie te zijn, maar uitgelekte. Is iets van de laatste jaren: we mogen iets eigenlijk niet weten, maar het is toch beter van wel. Dan lekt er dus wat uit. 

  • Kan prettig zijn dat je ineens weet hoe iets heet. Paar jaar geleden behandelde ik hier het woord `beurtbalkje’ dat ik niet kende, terwijl ik wel wist wat het was: een vinnig stukje hout of karton dat je tussen jouw boodschappen en die van een ander plaatst, op de lopende band b... lees meer

  • Sommige problemen verdienen een klein compliment. Dat zijn de problemen waarin een zeker schoonheid schuilt. Het kan zijn dat je eerst even aandachtig moet nadenken voordat je die schoonheid ziet, maar aandachtig nadenken kan nooit kwaad, en dát heeft ook weer te maken met de sc... lees meer

  • Weer een stichting waarvan ik in de houding ga staan: Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid. Als van daaruit iets naar buiten komt, is waakzaamheid geboden. 

  • Ze heetten nog luisterliedjes, de liedjes die Martine Bijl in het begin van haar lange, mooie, veelzijdige carrière zong. Dat woord schoot me te binnen toen ik hoorde dat ze was overleden, luisterliedjes. Dat kwam doordat ik me herinnerde dat ik haar lang, lang geleden zag optre... lees meer

  • Bijna altijd als er een dier in mijn omgeving verschijnt, begin ik er in gedachten tegen te praten. Soms hardop, zeker tegen huisdieren. Bijvoorbeeld de logeerpoes die vaak in mijn werkkamer uitrust van een leven waarvan ik geen weet heb. Dan zég ik wat ik aan het doen ben en be... lees meer

  • Misschien moet ik vandaag naar Ede gaan, naar het Dutch Festival of Magic. Daar kun je onder meer goochellessen volgen en, wel zo belangrijk, goocheltrucs kopen. Het punt is dat ik er waarschijnlijk té  gespannen van word. Lezers van deze column weten dat ik goochelambities heb,... lees meer

  • Woensdag wenste iemand me veel plezier met het dauwtrappen. Uiteraard lachte ik hartelijk mee, maar er kwam natuurlijk niets van in. Gisterochtend werd ik vroeg wakker, wist dat het Hemelvaartsdag was en vroeg me af waarom ik niet ging dauwtrappen. Waarom had ik het niet georgan... lees meer

  • Graag lees ik onderzoeksresultaten die bevestigen wat ik ook vind. Nu bijvoorbeeld, een onderzoeker van Crisislab stelt vast dat de politie wel degelijk gezag heeft op straat. Goed zo! Paar jaar was er een onderzoek van De Telegraaf. 80 procent (!) van de lezers miste dat gezag,... lees meer

  • De staatssecretaris van Volksgezondheid (echt een woord om met  een Hoofdletter te schrijven), Paul Blokhuis, gaat ervoor zorgen dat in 2023 een pakje sigaretten 10 euro kost. Zijn doel is 20 euro, maar tegen die tijd is de staatssecretaris vast geen staatssecretaris meer. Als z... lees meer

  • In een krant las ik `moeilijke kijkers’, in een andere `moeilijk bereikbare kijkers’. Het gaat over de NPO die het mes in het televisieamusement zet. De overheid vindt dat er te veel `plat vermaak’ wordt uitgezonden. Dat is meer iets voor de commerciële omroepen. Bij de NPO moet... lees meer

Pagina's