Badkamer

Als ik een trendwatcher hoor praten, denk ik bijna altijd: wat is het toch een grappige vorm van verlakkerij. Maar goed, ze voorzien blijkbaar in een behoefte, niet in een van mij, maar dat zegt niets. Soms lijkt het me dat het best eens waar zou kunnen zijn wat een trendwatcher over een verschijnsel of ontwikkeling beweert, maar in de meeste gevallen is er niemand die er niet hetzelfde over zou zeggen. Maakt niets uit, we houden van dat soort onzin en willen niet weten dat het inderdaad onzin is. Als ik trendwatcher was, zou ik daar vast iets interessants over verzinnen.
Er is een probleem in de scheermesjeswereld. Daar worden forse verliezen geleden doordat veel mannen hun baard laten staan. Als ik het mag zeggen: véél te veel mannen. Mannen die een baard hebben, omdat ze geen zin of tijd hebben zich te scheren of om één te zijn met natuur, geen punt. Maar van die enórm gecultiveerde baarden, die zijn heel jammer. Ik bedoel dus van die baarden waaraan goed te zien is dat er hartstikke veel werk in zit. Niet alleen bij de barrrrbierrr, maar elke ochtend. “Straks mag je in de badkamer, papa is nu nog even met zijn baard bezig.”
Wat zég je als er zo’n baard op bezoek komt? “Ziet er puik uit, Bert!” Nee toch. Je vraagt ook nooit waarom Bert denkt dat het indrukwekkend is zo voor de dag te komen.
Trendwatcher Edwin van den Hoek heeft geen fijn vooruitzicht in petto voor de scheermesjesmakers. Hij zegt dat veel mannen vinden dat de baard hen `definieert’. Echt waar. En dat het veel tijd kost een goede baard te kweken en dat je die daarom niet zo snel afscheert. In deze gedachtegang zit veel zieligs. Vooral dat de baard iemand definieert. Vandaar dat er ook trendwatchers zijn.