Bevindingen

Komt door een warme jeugdherinnering dat ik negatief nieuws over paling meteen langs me heen laat waaien. Is niet goed, dat weet ik, ook niet verantwoord. Bij die jeugdherinnering hoort het mooie licht boven de tafel die midden in onze kamer stond. Het is begin oktober, kermis in Nijmegen, mijn vader is daarheen gegaan om gerookte paling te kopen. Er is nooit paling in huis. Alleen dan. Mijn vader komt de huiskamer binnen met die paling onder zijn arm, in een krant verpakt. Die krant vouwt hij plechtig open, vervolgens rolt hij de palingen uit het vetvrije papier. Mijn moeder schenkt oude jenever in kleine glazen, niet voor mij uiteraard, wat wel ben ik vergeten. Even later verdeelt ze de gefileerde paling over het brood dat beboterd klaarligt. 
Deze gang van zaken deed zich lange tijd jaarlijks voor, totdat het ineens ophield. Misschien was er iets mis met de paling of onze omgang ermee of de natuur in het algemeen.
Later ben ik er op eigen houtje mee verder gegaan. Niet altijd, soms. Kan best zijn dat ik er nu definitief vanaf ben. Komt door de berichten over Loch Ness. Over het monster dus. Daarover heb ik mijn leven lang graag gelezen. Ook zag ik zeker een stuk of tien documentaires, de een nog geloofwaardiger dan de ander. 
Vorige week maakte een wetenschapper nieuwe bevindingen bekend. Het monster was waarschijnlijk een dikke paling van 4 meter lang. Misschien niet één paling, maar veel meer, wel allemaal erg groot. Hoe een paling zo fors kan groeien, zal er vast bij gestaan hebben, maar ik heb het verdrongen. Eerlijk gezegd vind ik een dikke paling van 4 meter lang ook een soort monster. De laatste dagen denk ik vaak aan die paling. Zijn geen prettige gedachten.