Brutaler

In de mail zit een bericht van 8 woorden: verbogt hoe veilig is uw huis tegen inbrekers. Zonder hoofdletter, zonder komma achter mijn naam, zonder vraagteken na de zin. Dat soort berichten doe ik altijd meteen weg, maar nu ineens niet, misschien omdat ik dacht aan de Booswigtenklup van Midas Wolf in de Donald Duck. 
Door op het sobere zinnetje te klikken, lees ik wat de bedoeling is. De brief is afkomstig van Veilig Wonen Nederland en er staat boven: Inbrekers worden steeds slimmer en brutaler!
Er is een vragenlijst, de INBRAAKCHECKER. Vragen als in wat voor type woning ik woon, of dat op de begane grond is, waar de hoofdingang zich bevindt? Of er nog andere toegangspunten zijn? 
Die laatste vraag roept herinneringen aan momenten die ik niet bij de hoogtepunten van mijn leven wil voegen. Ja, er zijn andere toegangspunten, via het huis van de buurvrouw en dan moet ik op een binnenplaatsje met een ladder in de weer zijn. Klinkt en lijkt simpel, maar meer wil ik er niet over kwijt. Ik vind `toegangspunten’ een merkwaardig woord.
Dan kom ik bij een mededeling terecht die me fascineert: `Omdat het risico op een inbraak verschilt per stad en provincie, vragen wij u hieronder uw postcode en huisnummer in te vullen.’ Ha!
Een van mijn problemen is dat ik te makkelijk van vertrouwen ben. Intimi willen daar vaak met me over praten, meestal als dat gesprek eerder had moeten plaatsvinden.
Maar nu denk ik toch: nou zeg!
Spannend vertier voor de nazomer. Formulier invullen en dan een paar avonden achter elkaar thuis zijn, lichten uit, met vrienden, iets hartigs te drinken, en op het moment dat je hoort dat een toegangspunt of de hoofdingang geforceerd wordt, gezellig SURPISE! roepen.