Concentratie

Een vriend zegt dat op de rekening van de tandarts `poetsadvies’ staat. En daarachter 50 euro.
Ik vraag of het om een lange uiteenzetting ging.
`Nee, hij zei hoe ik dat moest doen. Wist ik natuurlijk ook wel, maar ik deed het niet altijd. Nou ja.’
Hij stuurde de tandarts een briefje waarin hij schreef dat hij bijna zeventig is en inmiddels heus wel, enzovoort. Die 50 euro kreeg hij meteen terug.
Ik herinner me een lacherig gesprekje dat mijn tandarts en ik ergens vorig jaar herfst hadden. Ging ook over poetsen! Hij zei onder meer dat ik er de tijd voor moest nemen: `Veel in het leven is een kwestie van concentratie.’
Dat laatste is natuurlijk een belangrijke mededeling. Durf mijn rekening van toen niet op te zoeken, want misschien hangt er wel een stevig prijskaartje aan. En het is te lang geleden om erop terug te komen.
Ik begrijp dat het in de apotheek ook gebeurt. De assistente doet ongevraagd voor hoe ik een pufje tot me moet nemen. Ben op de hoogte. Met dat pufje kalmeer ik al een jaar of vijftien mijn luchtwegen. Ik geloof dat mijn verzekering toch een bescheiden rekening krijgt voor de regieaanwijzing. Ik merk het niet direct, maar toch.
Zaterdag vroeg ik op de mark bij de viskraam, wijzend op een visje: `Toch vijf minuten aan beide kanten?’
De gezellige mevrouw die het zeebanket verkoopt, knikte complimenterend: `Ja, lekker in een beetje olijfolie met roomboter.’
Mooie woorden, het zijn er maar acht. Zou ik daarvoor betaald hebben? Kan me verder niet schelen, het zijn moeilijke tijden. Misschien kreeg ik zojuist wel een efficiënte cursus visbakken.
Ik adviseer stukjes als deze te beginnen bij de eerste zin. Dan de volgende. En zo door tot het einde (laatste zin!).