Factoren

Sfeerverlichting in de straten. Het ging erover gisteren op de radio: wel of niet? En natuurlijk over de energieprijzen. Wordt altijd meteen bij gezegd dat die de pan uit rijzen. Eigenlijk kan het dus niet, de sfeerverlichting, maar als ik het goed begrijp wordt die toch opgehangen. Ik denk dat het een goed idee is. Sfeerverlichting heelt niet alle wonden, maar sommigen van ons krijgen er een beter humeur van. Kunnen we wel gebruiken, betere humeuren. De dagen worden schraler, overal klinkt geklaag, we mogen steeds minder zeggen, om onze kleine wereld staat een groot deel van de grote wereld in brand, de majesteiten, in Zweden op staatsbezoek, zijn steeds minder populair, dus ook geen bindende factor meer, zodat je je kunt afvragen waar nog bindende factoren te vinden zijn.
Sfeerverlichting dus.
Wel nog even een aantekening. De werkers van de gemeente die de sfeerlichting ophangen, moeten dat graag een beetje stralend doen. Vorig jaar rond deze tijd werd in de straat om de hoek de sfeerverlichting opgehangen door norse mannen van wie er een schreeuwend aan een taxichauffeur vroeg of hij zijn kop van zijn romp moest rukken. Er was iets, de wagen vol sfeerverlichting belemmerde de doorgang, de taxichauffeur claxonneerde, zoiets. Toen kwam dus het voorstel hoofd van romp te scheiden. Hoort niet bij sfeerverlichting, vind ik. Geen korte lontjes! Sfeer!
Zelfde geldt voor de oliebollenkramen in het straatbeeld. Alsjeblieft geen chagrijnigheid achter de bollen. Nee, kijken zoals ze geuren is essentieel.
Op de kerstmensmutsen die steeds meer landgenoten vanaf pakkumbeet half december op zetten (hartstikke gezellig!), kom ik nog terug.
Eerst de sfeerverlichting!