Geheim

Paar weken geleden werd er in het showprogramma Matthijs gaat door vooruitgeblikt op de komende zomer. Met vrolijke zang. Die zomer wordt immers geen gewone zomer, maar een nieuwe Summer of Love, vergelijkbaar met legendarische Summer of Love in 1967, toen iedereen op volle kracht ging geloven in een nieuwe tijd. Goed idee van Matthijs van Nieuwkerk en zijn team, maar wat ik helemaal niet van me gewend ben, gebeurde toch. Ik dacht: even afwachten maar. 
Kort daarvoor had ik iemand in een van de praatprogramma’s gezien die het had over Koningsdag, eind april. Dan zou Nederland vast weer los mogen. Ik weet helaas niet meer wie het was, een optimistische man, dat is zeker. Hij sprak met veel consumptie en had het over een nationale uitbarsting, een orgie van drank en dans. Hij zei het niet in die woorden, geloof ik, maar zo heb ik het onthouden. Toen dacht ik ook: even afwachten maar. Zo’n gedachte houd ik voor me. Ik zal ook nooit zeggen: “Eerst zien dan geloven”, want van zulke woorden krijg ik het existentieel benauwd.
Gisteren las ik een bericht over Koningsdag. Daarin vond ik het aller-interessantst dat de koninklijke familie Eindhoven zal bezoeken op een geheime locatie aldaar en dat de gemeente belangstellenden dringend verzoekt niet naar de stad te komen. Wat men zich hierbij voorstelt, geen idee, maar ik zie een haast surrealistische gebeurtenis voor me: onze vorst en zijn gevolg op een klein plein in een buitenwijk in de weer met Oudhollandse spelletjes, want ja, dat moet natuurlijk gewoon doorgaan, Koningsdag is Koningsdag. 
Ook zijn er in het hele land kleinschalige activiteiten voor kinderen en ouderen, allemaal zwaar coronaproof.
En ik denk: even afwachten maar.