Geheimzinnig

Is lekker iets te beloven terwijl je zeker weet dat het je geen enkele moeite kost je aan die belofte te houden. Ik heb dat sterk nu ik in alle kranten berichten lees over de intocht van Sinterklaas in Apeldoorn. En natuurlijk over de Pieten. Daarover ga ik het dus nooit meer hebben, over die Pieten. Geen woord. Columnisten moeten dat, geloof ik. Maar ik niet, want ik moet niks. Sinterklaas zelf schiet er dan ook bij in en misschien ga ik dat jammer vinden. Weet ik nog niet. Laat het eerst maar eens volop herfst worden.
Wel denk ik even na over het woord `gezellig’. Gisteren promoveerde aan de Universiteit van Amsterdam Heleen Schols met een proefschrift over de democratische veerkracht van Nederland. Het zwartepietendebat neemt ze als uitgangspunt. Dat proefschrift heet: Keeping things gezellig. Het gezellig houden dus. 
Ja, dat hoor je vaak als een gesprek of discussie fel alle kanten op spat: “Jongens, laten we het wel gezellig houden.” (Jongens kunnen ook meisjes zijn, mannen en vrouwen dus, mensen in het algemeen.) Als ik deel uitmaak van zo’n gezelschap denk ik ook: afremmen! Niet altijd weet ik niet hoe dat moet, wat ook komt door `gezellig’. Daar knal ik dan even hard tegenaan. Heb ik ook wanneer iemand tegen me zegt: “Doe toch gezellig mee.” Ik voel dan onmiddellijk lichte paniek. Of nog erger: “Zeg, doe niet zo ongezellig.” Wat doe ik dan, vraag ik me af, weer in lichte paniek.
Ik denk aan voormalig president Obama die tijdens zijn bezoek aan ons land het woord `gezellig’ zo aangenaam geheimzinnig uitsprak. 
Gisteren zag ik speculaasjes op tafel staan. Ik zei, het was er ineens uit: “Ouderwets gezellig.” Het kan best nuttig zijn ons te verdiepen in wát dat dan is.