Groente

De verklaring ligt voor de hand: in de steden eten mussen wat mensen aan eten weggooien, en dat is niet best, daarom zien we er steeds minder. Wetenschappers, zo lees ik, vinden dat nog niet écht een verklaring, maar er wel een aanwijzing voor. 
Veel van wat we eten is niet goed voor onze darmflora (erg vies woord, darmflora), dus ook niet voor de darmflora van de mussen.
Wat ik nog niet goed begrijp is of de mussen uit zichzelf vertrekken uit de steden, omdat ze heel goed snappen dat het zo niks wordt met hun darmflora, of dat ze langzaam uitsterven. Niet op het platteland trouwens, want daar eten ze bijvoorbeeld zonnebloempitten en meelwormen.
Op een terras aan zee zie ik veel mussen. Ze zijn erg handig in frites van je bord te stelen, in een vliegensvlugge beweging, of het koekje bij de koffie. Uiteraard roep ik niet `Jongens, denk aan jullie darmflora’ en waarschijnlijk hebben ze zelf niet in de gaten dat ze niet goed bezig zijn. Ze maken een montere, ja vitale indruk.
Ik heb mussen altijd sympathieke vogels gevonden, wat al begon in mijn kindertijd toen er volgens mij veel meer waren dan nu. Ze hoorden bij het kleine, dagelijkse geluk. Nog steeds. Toen ik ooit de uitdrukking tegenkwam dat de mussen door de warmte van het dak vielen, vond ik dat vooral erg voor de mussen. Dat wij mensen ook last hadden van de temperatuur was van minder belang.
Nog nooit dacht ik aan de darmflora van president Trump, maar in India ontstaat hier en daar teleurstelling. Hij is daar op bezoek en eet nergens groente, want daar houdt hij niet van. Alleen maar van hamburgers en zo. Helaas verdwijnt hij niet uit de grote steden, lekker naar het platteland, naar de zonnebloempitten en meelwormen.