Helpen

Nog nooit las ik een advies van haar, maar toch wist ik wie `Lieve Mona` was. Eerlijk gezegd was ze al lang niet meer in mijn gedachten, totdat ik hoorde dat ze deze week overleed. Ze schreef voor het blad Story dat ik ook maar zelden doorblader, en kwam ook weleens op televisie, waar ze vertelde hoe het ging met die brieven.
Daar hield ze zich immers mee bezig, mensen die zich geen raad wisten met een groot of klein probleem, stuurden haar een brief. Blijkbaar waren dat heel véél brieven en was de interactie tussen Mona en de brievenschrijvers van het hoogste belang, want in bijna iedere krant las een necrologie. Ze speelde dus niet alleen een rol in het leven van de Storylezers.
Ik las nu dus ook dat haar leven ook niet onproblematisch was, een jeugd met een alcoholistische moeder en mishandeling, partner gokverslaafd.
Mona, die Loek Kessels heette, merkte dat ze door anderen te helpen ook zichzelf hielp, wat voor ons allemaal natuurlijk een leerzame gang van zaken is.
Ik geloof dat alleen de weekendbijlage van Trouw nog zo’n rubriek heeft. Gaat vooral over omgangsvormen. Kwesties als: vrienden nodigden ons uit met hen in een restaurant te eten en toen moesten we na afloop de rekening delen, is dat normaal?
Ik wéét dat, want ik léés het. En ik lees het om dezelfde reden als ik soms naar een horrorfilm kijk: om blij en opgelucht te zijn dat het mij niet overkomt.
Bij die brieven denk ik bijna de hele tijd: Los Het Alsjeblieft Zelf Op! Ik probeer me een voorstelling van die mensen te maken: dus inwendig zitten zeuren over die rekening, er thuis nog even verder over zeuren en dan een brief schrijven en die ook nog versturen! Terwijl ik dit noteer, voel ik weer opluchting!