Herwaardering

Paar jaar geleden probeerde ik het en nu doe ik het opnieuw. Waar heb ik het over? Ik zal het inleiden. 
Vanavond kijk ik naar de finale van het Songfestival, dinsdag en donderdag keek ik ook, er ging een vreemde aantrekkingskracht van uit. Voor de uitzendingen waren voorbeschouwingen: Bekende Nederlanders en deskundigen bespraken vrolijk en spontaan de kansen van de deelnemers. Niet alleen de zangkwaliteiten werden besproken, een zanger, weet niet meer wie, werd een lekker ding genoemd, een andere een lekker hapje. Ook de billen van onze Duncan werden besproken. Daar was niets mis mee. Allemaal prima, niemand maakt er een punt van, natuurlijk niet, maar wat ik me afvraag: stel dat ik in een praatprogramma, laat ik eens iemand noemen, ja, van Dionne Stax zou zeggen dat ik haar een lekker hapje vind, kan dat? Krijg ik dan niet van alles over me heen, kan ik mijn carrière op mijn buik schrijven en worden mijn boeken dan in het openbaar verbrand? Van de zangeres die Moldavië vertegenwoordigde, Anna Odobescu (helaas niet door) kan ik het weer wel rustig zeggen, denk ik. 
Nu zal Dionne Stax waarschijnlijk niet moeilijk doen als ik haar een lekker hapje noem, maar anderen slaan me met veel nounou om de oren.
Als lekker hapje voor mannen mag, pleit ik nogmaals voor de terugkeer en herwaardering van het woord `mokkel’ voor vrouwen. Er is een onderscheid tussen een lekker mokkel en een leuk mokkel. Een leuk mokkel hoeft niet per se een lekker mokkel te zijn, terwijl een lekker mokkel meestal ook leuk is. Mokkel moet weg uit vrouwonvriendelijke sfeer. Ik ken bovendien vrouwen die érg voor mokkel zijn. We moeten het niet ordinair vinden. En ook durven zeggen: “Ik vind je een mokkel.”