Hupsakee

Het carnavalsvirus is sterker dan het coronavirus. Beweer ik niet, maar een burgemeester uit Limburg. Hij en zijn collega’s voorzien problemen. Carnavalsvierders die op geheime plekken bij elkaar komen om daar `uit hun dak te gaan’. Fysieke feesten worden dat genoemd. Nooit gedacht dat die aanduiding tot leven zou komen: fysieke feesten. Ik probeer me voor te stellen dat ik zeg: “Ik ben morgen wat later aan het ontbijt, want ga vanavond naar een fysiek feest.” Onmiddellijk denk ik aan de woorden die mijn moeder vaak uitsprak toen ik nog onder haar hoede viel: “Kijk je wel uit, jongen?” Sinds ik op mezelf ben, zoals dat heet, best lange tijd inmiddels, betreur ik het soms dat niemand dat meer tegen me zegt. Veel ongemak had voorkomen kunnen worden.
Maar goed, carnaval op een geheime plek. Een van de eigenschappen van zo’n fysiek feest is dat het niet geruisloos gaat, dus de politie zal snel ter plekke zijn. Het bonte gezelschap is er gloeiend bij en wordt in een bus naar het bureau vervoerd voor `de papierwinkel’. Een surrealistisch transport. 
Er zijn ook carnavalsverenigingen die ervoor zorgen dat de mensen thuis in de sfeer komen. Ze zorgen bijvoorbeeld voor muziek. Ja, dan blijf je niet met een kopje thee op de bank zitten. Zal ook niet de bedoeling zijn. Voetjes van die vloer in die huiskamer, polonaise, hupsakee. En uiteraard die beelden met elkaar delen. Als je in je eentje bent, is een polonaise misschien ingewikkeld, maar verbeeldingskracht doet veel. Vraag is wel: gordijnen open of dicht? En uiteraard verkleed. Als het carnavalsvirus mij te pakken zou hebben, wat was dan mijn kostuum? Ja, ik zou me Spoetnik uitdossen. Twee vliegen in één klap. En optimistisch!