Kalmerend

Ja, het probleem met excuses is dat het niet alleen maar een woord mag zijn, niet alleen iets wat je uitspreekt. En dan ook zeker niet denken dat daarmee een kwestie uit de wereld is. Als excuses uit het hart komen, en dat is te voelen, is dat het begin van een nieuwe fase.
We gaan soms te nonchalant met excuses om: “O, als ik je beledigd heb gisteren, mijn excuses, hoor.” Dat is niks. Daar hoort enige uitleg bij.
Wat ik ook altijd raar vind? Een bord waarop staat: Excuses voor het ongemak. Zo’n bord zie je weleens staan op een snelweg nadat je een kilometer of tien tergend langzaam hebt moeten rijden vanwege werkzaamheden. Je snapt ook wel dat die noodzakelijk zijn, je moet daarover niet zeuren. Maar goed, dan zie je dat bord waarvan je je afvraagt wat je daaraan hebt. Vriendelijk bedoeld, maar excuses zijn onzin als het onduidelijk is welk effect die hebben op degene aan wie ze worden aangeboden. Ik snap ook wel dat de wegenbouwer daar niet met een team staat om er kalmerend met je over van gedachten te wisselen, maar laat dat bord maar weg.
Vreemd is ook wanneer gezegd wordt dat de excuses welgemeend zijn. Zeker als het gedrukt staat: Met welgemeende excuses.
Wat beteken excuses die niet welgemeend zijn?
Is te vergelijken met: Met oprechte deelneming.
Misschien heeft het te maken met het besef dat woorden soms ontoereikend zijn. Dat je ze daarom een extra zetje moet geven. Dat je je betrokkenheid zo vól mogelijk maakt. Misschien zou je er graag veel meer bij willen zeggen, maar dat laat je nog duidelijker weten dat woorden tekortschieten en dat niemand wat heeft aan zulke woorden.
`Hartelijk’ in `Hartelijk gefeliciteerd’ is ook overbodig, maar ja, niet te moeilijk doen.