Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Karnemelk

Soms begrijp je een typering pas als je het aan het tegendeel denkt. `Urgent’ bijvoorbeeld. We kwamen het de afgelopen dagen vaak tegen als het ging over het ontslag van de twee presentatoren van het programma De Vooravond. Ze waren niet urgent genoeg bezig, zegt de leiding. Daarom worden ze vervangen door onder meer een advocaat die nooit iets presenteerde en ook iedere journalistieke ervaring mist. Veelzeggende keuze door mensen die het over urgent hebben. 
Tegendeel van urgent is vrijblijvend, loos. Dus de ontslagen presentatoren hadden er een te vrijblijvende boel van gemaakt, loze uitzendingen. Ik zag het programma zo nu en dan en vooral Fidan Ekiz beviel me goed. Dat komt omdat ik houd van mensen die krachtig uitkomen voor wat ze belangrijk vinden. Maar misschien was ze juist wel te sterk voor het Nederlands televisieaanbod. Misschien gaat binnenkort de alom aanwezige, olijke en drukke operazangeres Francis van Broekhoven Nieuwsuur presenteren. Ze heeft er alles aan gedaan Bekende Nederlander te worden.
Maar ja, wat is urgent? Waarschijnlijk ook een kwestie van vraag en aanbod. Kan van dag tot dag en van mens tot mens verschillen. Paar jaar geleden stond er een televisietoestel op mijn werkkamer. Als ik het dan héél druk had, zette ik dat af en toe aan, bij wijze van pauze, en keek een tijdje naar niks. Meestal rond het middaguur. Broodje erbij, karnemelk. 
Mijn favoriete niks was niet echt niks, maar het Vlaamse meisjestrio K3 dat toen op dat tijdstip altijd te zien was. Zeg ik tegen niemand, maar het is waar. Ze zongen en dansten er vrolijk en energiek op los en na twee liedjes, nóóit meer, dacht ik: oké, nu ga ik weer wat doen. In die dagen dus best urgent.