Karwei

Bijna alle problemen zijn te ernstig om te kunnen spelen, maar toch zeg ik dat hier niet het probleem speelt dat ik me afvraag of ik de mobieltjes van mijn kinderen moet controleren. Misschien heb ik makkelijk praten, ook omdat ik van nature niet geïnteresseerd ben in mobieltjes. Behalve als er bezoek is dat er de hele tijd op kijkt, dan wil ik graag weten wie er nog meer op bezoek is. Maar in het algemeen ben ik er een groot voorstander van iedereen maar te laten. Niet uit nonchalance trouwens, maar zo ben ik opgevoed: als ik me inliet met iets wat niet goed voor me was, liep ik daar uiteindelijk zelf hárd tegenaan. 
Mijn ouders hadden het beste met me voor en dat lieten ze voortdurend merken, maar ze waren niet zo van het verbieden en bemoeien, ook wilden ze het hun hart misschien best. 
Ik weet ook zeker dat ze op internet niet zouden nagaan wat mijn huiswerk was en of ik vaak te laat op school kwam.
Die site is er al een tijdje (Magister), maar ik hoorde er pas deze week van, een verontruste leraar in een radioprogramma, die zich tegen de site verzette zoals ik doe: waar bemoeit iedereen zich mee? 
Ik was niet sterk in huiswerk, maar had wat aan het inzicht dat het moest, anders kwam ik niet van die school af. Mijn ouders wisten niet dat ik in de hoogste klassen fanatiek spijbelde, het kan zijn dat ze dan een beetje hadden ingegrepen, maar ik heb nog steeds baat bij wat ik toen deed, bijvoorbeeld in de openbare bibliotheek zitten en alles lezen wat ik dacht dat belangrijk was. Had ik dat ook gedaan als ik altijd naar school was gegaan? Weet ik niet, maar wel dat het een karwei is erachter te komen wat het beste voor je is. Moet je hoofdzakelijk in je eentje doen.