Los

Nog steeds is mijn overtuiging dat het goed is als er niet altijd méér gebeurt dan er al gebeurt. Voorbeeld in de spoorsfeer: nog niet zo lang geleden zat of stond je op een perron te wachten op de trein. Dat was het: jij op een perron en de trein die er nog niet was, momenten die een zekere schoonheid konden hebben, omdat je bijvoorbeeld dacht aan iets waaraan je die dag nog niet had gedacht. Gedachten die zich tijdens wachttijd voordoen, zijn meestal extra gedachten. 
Er waren, geloof ik, een paar reclameborden, maar niet zoveel dat je ze wel moest zien. Er kwamen er steeds meer. De gedachten waar je zo aangenaam doorheen kon dwalen, werden verstoord door min of meer geinige informatie over gewichtsverlies of een parmantige frisdrank. Niet erg, wel jammer.
Er komt een nieuwe proef van de NS. Altijd als de NS een proef aankondigt, houd ik mijn hart vast. Zorg er eerst voor dat wat er is, goed loopt, en ga er dan pas allerlei probeersels aan toevoegen. Het zal verder geen invloed hebben op vertragingen (hoewel: je weet het nooit), maar vanaf september komt er ook reclame in de trein. Weer zeg ik: niet erg, wel jammer. 
Wie weleens per trein reist, is zich bewust van het blauwe scherm met witte letters. Daar staat in welke trein je zit, wat nuttig is te weten, en wat de aankomsttijden zijn op de komende stations, nóg nuttiger om te weten. Het kan dus best zijn dat je wanneer je in september naar dat schermt kijkt, ook informatie krijgt over gewichtsverlies of de effecten van een parmantige frisdrank. Je móet dat wel zien, want je wilt graag de informatie over de aankomsttijden, die er dan dus even niet is. Tijdens een reis kun je lekker los van alles zijn.
Mag echt niet meer!