Macht

Misschien niet juist, maar ik kijk anders naar de hondenbezitters hier in de buurt. Ook daarbuiten natuurlijk, maar ik maak momenteel zo min mogelijk reisbewegingen. Omdat de straat hier autovrij is, beschouwen hondenbezitters die als een promenade. Altijd als ik uit het raam kijk: honden. Ze zijn met elkaar bezig, net zoals de baasjes en bazinnetjes, maar dan anders. Aan sommige baasjes en bazinnetjes te zien is dat ze dat ook best zouden willen, lekker overal aan snuffelen en samen kwispelen.
Gaat dat zo door tussen 9 uur ’s avonds en half 5 in de ochtend en dan beetje nonchalant naar binnen loeren bij iedereen die door de avondklok is opgesloten? Moet vast een gevoel geven van, ja van wat? Van macht of zoiets: jij daar met één bezoeker en ik lekker buiten, kuierend naar een andere hondenbezitter die, geloof ik, een flesje wijn in de zak heeft zitten, twee glazen en een plastic doosje vol toastjes paling.
Zonder dat ik deze gang van zaken heb waargenomen, merk ik nu al dat ik het een onaangenaam tafereel vind. Zelfs de mogelijkheid ervan. 
Stel dat ik inderdaad met één bezoeker zit opgescheept, een vage kennis die om een uur of 7 aanbelde en “Ik was toch in de buurt” zei, wat ik altijd een foute binnenkomer vind. Hij hoort bij het steeds groter wordende legioen mensen die uitsluitend over zichzelf praten en ik ben helaas te beleefd om te zeggen: “Oké, nu weet ik het wel.” Door mijn paniek ben ik vergeten de klok in de gaten te houden en ik zie dat het tien over 9 is. Wat dan? De vage kennis praat steeds intenser over zijn leven en terwijl ik net doe of ik luister, kijk ik naar buiten, naar de honden, hun baasjes en bazinnetjes in de onmetelijke zachte winterdonkerte.