Mobiel

Het is fout, maar voor sommige uitingen van criminaliteit voel ik lichte bewondering. Zaterdag zag ik in Nieuwsuur hoe Roemeense criminelen in Frankrijk te werk gingen. Met een auto reden ze achter een vrachtwagen aan, tot aan de bumper. Een crimineel ging door het open dak naar buiten naar de motorkap vanwaar hij met een slijptol de achterdeuren van de vrachtwagen opende. Dat alles in volle vaart op de snelweg. 
Het was werk van een van de Europese bendes die in heel Europa actief zijn. Ook in Nederland, maar daar zitten ze niet achter vrachtwagens aan, maar bedienen zich bijvoorbeeld van de babbeltruc. In Nederland is alles kleiner, we leven in een compact land met weinig ruimte voor spektakel. Maar zo’n babbeltruc is irritant. Iemand aanspreken, vragen om een muntje voor de winkelwagen in de supermarkt en dan hup, weg inhoud portemonnee van de goedwillende Nederlander. Zou me ook kunnen overkomen. Ook brutale winkeldiefstallen, gefilmd door bewakingscamera’s, beelden die geen gevolgen hadden, wat merkwaardig is. 
Er waren interviews met woordvoerders van de overheid die zeiden dat de criminelen moeilijk te pakken waren. Ze noemden ze geen criminelen, maar mobiele bandieten. Niet één keer, de hele tijd: mobiele bandieten. Vond ik een opmerkelijke aanduiding. Misschien zijn er ook bandieten die in principe niet mobiel zijn en/of straatvrees hebben en alles vanuit huis regelen, per telefoon, maar je moet natuurlijk af en toe het werkveld in, om doelstellingen te bepalen. 
Als bandiet ben je volgens mij altijd een mobiele bandiet. Klinkt echter interessanter dan gewoon `bandiet’. Als ik er zelf een zou zijn, kwam er een trots bordje op de voordeur: T.Verbogt, Mobiel Bandiet.