Mogelijkheden

Soms heb ik geen zin de hele tijd te kiezen. Geen zin, nee, dat is het niet, ik kán het niet altijd. Heb ik uiteraard niet over grote keuzes, nee, in het dagelijks leven. Ik koop zakje patat. De uitbater vraagt: “Wat doen we erop?” Ik zeg: “Met.” En dan zie ik de lijst links van me, wel twintig mogelijkheden. Wist ik. De uitbater vraagt: “Vlaamse? Citroen?” Ik zeg: “Doe maar.” Hij: “Vlaamse dan maar?” Ik knik. 
Er zijn van die dagen dat ik er tegenop zie. Nieuw lampje nodig, gewoon om bij te lezen in bed. Maar dat zeg je niet: “Gewoon om bij te lezen in bed.” Ja, je kunt het wel zeggen, maar dat is doodlopende informatie. De winkelier zal me vragen stellen waarover ik nog niet heb nagedacht. Dat verwijt ik hem niet, ik verwijt het mezelf. Ook hierin moet ik een man van de wereld worden. De grote wereld is misschien een stap te ver, maar dan toch een man van de kleine wereld. Die bijvoorbeeld gewoon krachtig kan zeggen welke draaidop voor de afvoer hij nodig heeft.
Bij boeken of muziek heb je dat gelukkig niet. Ook daarom vind ik het altijd aangenaam boeken of muziek te kopen.
Ik zag een som in de eindtoets voor kinderen op de basisschool: 12,5% van 400 is A. 8, B. 32, C 48 of D 50? 
Kinderen dus! 
Als ik die toets zou moeten maken, voelde ik lichte paniek. Waarom niet vragen: wat is 12,5% van 400? Ik mijn geval was het dan even nadenken geblazen, omdat ik een beetje rekenblind ben, maar ik kwam er vast uit, ook al zou ik over de uitslag met niemand van gedachten willen wisselen. Maar nu zijn er ineens vier mogelijkheden! Vier! Staan er vast niet voor niets! Ik denk 50, maar 48 zit er wel héél dicht in de buurt. Zeg ik te makkelijk 50? Zie je, ik wil er écht niet over praten.