Orgel

Een verhelderende ervaring: ik zit boven een artikel over lichaamsvet en ineens merk ik dat ik niet meer weet wat ik aan het lezen ben. Het stuk is geschreven met het oog op de naderende zomer. In de zomer kijken we anders naar elkaar en zien we scherper wie te zwaar is en wie niet. De verhelderende ervaring is dat ik het inzicht krijg hier voorlopig maar even niets meer over te gaan lezen. Natuurlijk blijf ik mijn best doen gezond te leven, maar meer kan ik niet. Ik wil me een tijdje niet verdiepen in instructies die door elkaar heen tuimelen. Dat inzicht lucht op en belooft ook dat ik tijd over heb.
Ik heb het ook met de Brexit-berichten. Een paar maanden niet. Niet alleen niet in kranten, maar als ik op televisie de Britse premier zich in elegante draf van Brussel naar Parijs zie haasten, ga ik de planten water geven.
Waar ik me ook voor ga afsluiten is nieuws over onze nationale held, majoor Marco Kroon, al vind ik het wel grappig dat hij tijdens het carnaval nog even vol op het orgel ging: en wildplassen en een agent beledigen en zijn geslachtsdeel laten zien en een agent een kopstoot geven en zich van dat alles niets meer kunnen herinneren. Sommige mensen doen een van die dingen en dat kan al lastig zijn. Nee, dan de majoor. 
Zijn advocaat, Gert-Jan Knoops die al een paar jaar van hem kan leven, verklaarde dat, ja, zo nu eenmaal in Brabant carnaval gevierd wordt, maar ik ken mensen in Brabant die het toch anders doen, in ieder geval het geslachtdeel in de broek houden en kopstoten achterwege laten - en dan bedoel ik uiteraard niet de combinatie bier-jenever, nee zeg.
Hè lekker, komende tijd geen lichaamsvet, geen Brexit en geen majoor meer. Meer ruimte voor lente!