Paspoorten

Natuurlijk weet ik dat de vakantieperiode niet geheel probleemloos kan zijn (niets is dat), maar van de `vrijetijdsziekte’ had ik weer niet gehoord. Pijntjes, griep, aangejaagd door stress. En die stress komt weer door de veranderingen waarmee we moeizaam uit de voeten kunnen. Ineens slaap je langer, drink je je koffie later, misschien iets vaker een alcoholische drank. Dan natuurlijk de spanningen die je los moet laten, want voordat de vakantie aanbrak, moest je veel klaar hebben.
Er is ook iets met de aanmaak van adrenaline, nou ja, te veel om op te noemen.
Als ik dat allemaal hoor, weet ik zeker dat we iets verkeerd doen, maar het is niet 1, 2, 3 te zeggen wat en wat we er wel van begrijpen, is niet meer terug te draaien.
Ik begrijp dat er op televisie weer een nieuwe vakantieman aan het woord is, maar deze kwestie zal waarschijnlijk niet aan de orde komen. Maar als ik voor die vakantieman zou moeten invallen, kwam ik met het voor de hand liggende advies even te wachten met op vakantie te gaan, ik bedoel dus naar een recreatieve bestemming te vertrekken. Eerst een paar dagen thuis blijven en een beetje om je heen kijken. 
Daarna vertel ik over mijn ouders. Terwijl mijn vader zijn laatste werkdag voor de zomer aan het beëindigen was, pakte mijn moeder de koffers en tassen in. Als mijn vader thuiskwam, mocht hij zich daar niet mee bemoeien. Onder haar leiding laadden wij, kinderen, de auto in. Ondertussen bestudeerde mijn vader de kaart. Dit waren allemaal handelingen die voor een solide basis zorgden. 
De enige spanning ontstond de volgende dag. Vlak voor Sint-Job-in-’t-Goor. Paspoorten bij ons? Als dat het geval was, trad bijna bedwelmende ontspanning in. Ik wil zo weer!