Pluim

Afgelopen dagen hoorde ik op de radio vaak een gesprek met sportminister Conny Helder die vandaag in Qatar is. Daar gingen die gesprekken over: hoe ze zich daar gaat gedragen. Doet ze die band om, begint ze over mensenrechten? Aan de minister was sterk te horen dat ze die vragen behoorlijk vermoeiend vond. Ze gaf telkens antwoord, maar die antwoorden had ze net zo goed niet kunnen geven, het waren vooral omtrekkende bewegingen. Waarschijnlijk kon ze ook niet anders, want ze heeft het niet zelf voor het zeggen.
We weten dat een meerderheid van de Tweede Kamer liever niet wil dat ze gaat, maar het kabinet wil het wel in de hoop op een constructief-kritische dialoog met Qatar. 
In Qatar weten ze dat inmiddels natuurlijk ook. Dus dat de minister komt vanwege die constructief-kritische dialoog. En ook dat ze wordt geadviseerd door oud-topdiplomaat Nikolaos van Dam. Hij heeft de minister instructies gegeven: ze moet eerst informeren naar de sportieve prestaties van Qatar en vervolgens de organisatie complimenteren. En daarna héél voorzichtig suggereren dat er misschien ook kwesties zijn waarover ze constructief-kritisch van gedachten wil wisselen. De instructies zijn uiteraard ook tot Qatar doorgedrongen. Daar weten ze dus dat die mevrouw uit Nederland eerst naar de sportieve prestaties Qatar gaat informeren en vervolgens de organisatie een pluim geeft, maar dat het allemaal alleen maar schijnheilige beleefdheid is.
In dit verband maakte onze premier een opmerking waarover ik nog steeds vragend nadenk. Hij zei dat ze in Qatar verbaasd zullen zijn over mevrouw Helder, want: “Ze werk al veertig jaar in de gezondheidszorg, en dat doe je alleen als je heel diplomatiek bent.”