Signalen

Iemand ongevraagd een nekmassage geven is linke soep. Hoe zou ik dat vinden? Dus: ben aan het werken, voordat ik aan mijn bureau ging zitten heb ik narrig geklaagd over pijn in mijn nek en ineens, terwijl ik boven notulen aan het gapen ben, is er een nekmassage, ongevraagd. 
Juiste formulering van de vraag die zich aandient is: hoe sta ik erin? Ik kan blijven zitten en de effecten van de nekmassage rustig ondergaan, beetje meedoen door het hoofd zacht naar links en rechts en naar voren en achteren te bewegen. Ik kan me ook oprichten en en fel tegen de masseur zeggen: “Doe je dat thuis ook?” 
Ik lees een artikel over cursussen in bedrijven. Daarbij gaat het om gewenste en ongewenste intimiteiten. Ik vat het kort door de bocht samen. Kan nog korter: #MeTootjes. 
Voor de zoveelste keer: intimiteit is iets teers en moois en kan dus nooit ongewenst zijn, want als een intimiteit ongewenst is, mag je het geen intimiteit noemen, wel een rotstreek. Zeur ik nu? Nee, helemaal niet, want volgens mij moeten we alles wat ernstig is of ernstig kan zijn, trefzeker benoemen, daar begint ieder zinvol gesprek mee. 
Waarom lees ik wéér een artikel over dat soort cursussen. Ik besef dat er mensen zijn die geïntimideerd worden en daarmee niet uit de voeten kunnen. Die verdienen alle aandacht die ze zichzelf niet kunnen geven.
Helpen die cursussen daarbij? Ik denk dat ze te veel al te simpel maken. Regels voor gedrag helpen niet altijd dat gedrag te veranderen, ja, in te perken. Maar ze brengen ook veel om zeep. Gaat de hele tijd over `signalen afgeven’. Domme uitdrukking, maar signalen kunnen ook een aangename, energieke spanning veroorzaken.
Of krijg ik nu voor straf een keiharde nekmassage?