Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Snel

Erg gevoelig ben ik altijd voor hoe een dag begint. De vraag waar de tandpasta nú weer is, kan alarmerend zijn. Op maandag komt de vuilniswagen, vrij vroeg, maar het is nooit te zeggen hoe vroeg. Een buurtbewoner belde de gemeente en meldde via de straatapp dat we de boel tussen half acht en acht uur buiten moeten zetten, niet voor de deur, wat de straat is autovrij, op een van de twee hoeken. Niemand gelooft dat, want de wagen is er nooit voor negenen, maar toch. Ik houd er niet van wakker te schieten van de gedachte aan de vuilniszak. Toch gebeurt dat en ik doe mijn best dat niet als het échte begin van de dag te beschouwen. Prullenmanden in huis verzamelen, goed rondkijken in de keuken, o ja, afvalemmertje op badkamer niet vergeten, snel, snel, haastig met de zak naar de hoek en daar dus een buurtgenoot treffen en dan uiteraard ook een gesprekje. Ik ben in de ochtend niet zo’n prater, zeker niet naast een bergje vuilniszakken. 
Als ik weer naar huis mag, kijk ik bij de voordeur even om me heen. Zaterdagavond was de wereld wit. Toen stond ik daar ook, het was stil op straat en die stilte wordt nog stiller als alles wit is. Uitstekende herinnering. Als je je daarop aandachtig concentreert, gebeurt wat je je herinnert opnieuw. Dag begon goed. 
Op de Klassieke muziek dagkalender zag ik pas dat het Blue Monday was en ik werd doorverwezen naar de compositie Blue Monday van George Gershwin, de radiopremière in 1954. Een Amerikaanse stem van 67 jaar geleden kondigde de muziek aan. Het begin ervan deed me meteen denken aan films van Woody Allen. Die heb ik bijna allemaal. Ik nam me voor er straks minstens een te gaan zien. Mijn puike humeur popelde. Niks te Blue Monday.