Storing

Natuurlijk weet ik dat we deze dagen in de Week van het Geld verzeild zijn geraakt, maar met dat besef heb ik nog niets gedaan. Niet toe gekomen. Maar gisteren was er ineens een interessante kwestie die er in principe niets mee te maken heeft, maar ook weer wel: komiek Jandino Asporaat mag op een Arnhemse school niet over geld komen praten, over wat het is op te moeten groeien in armoede. Onlangs gaf hij te kennen te twijfelen aan de maanlanding en de aanslagen in New York op 11 september 2001. Volbloed complotdenker dus. Daarom.
De Denker des Vaderlands Marjan Slob vindt het een slechte beslissing van die school, want wat heeft het een met het ander te maken? Ik heb haar hoog, maar ben het niet met haar eens.
Ik zag de opvattingen van Asporaat voorbijkomen, maar had geen zin me erin te verdiepen, ergerde me aan het podium dat hij voor zijn gebazel kreeg, maar dacht: laat maar. Later vroeg ik me af wat iemand mankeert die zo denkt. Er moet toch sprake zijn van een storing in je hoofd. Hoe ontstaat die?
Marjan Slob heeft gelijk als ze zegt dat Asporaat bezielend over geld zou kunnen praten. Bakken verdiend en met niets begonnen, best een prestatie. Wat moeten kinderen ermee die dat talent niet hebben? Asporaat zal hen ongetwijfeld op het hart drukken in zichzelf te geloven.
Hartstikke goed, want daar begint alles mee.
Kind komt blij thuis en vertelt me wat die o zo komische Jandino allemaal gezegd heeft. En dan roep ik verwilderd dat ik hem een enorme idioot vind, want dat vind ik. Kind trekt zich daar niets van aan en gaat uit recalcitrantie niet in zichzelf maar in Jandino geloven en in alles wat hij denkt. Zo gaat het of kan het gaan.
Daarom snap ik die Arnhemse school.