Verdwaald

Grappig – een woord waarvan de betekenis aan het vervagen is. We gebruiken het wanneer iets nauwelijks grappig is, alleen maar opmerkelijk. Jammer van het woord.
De renovatie van het Binnenhof heb ik niet aandachtig gevolgd. Ik dacht: ik zie het wel tegen die tijd. Was even vergeten dat zoiets niet zonder gedoe kan. Grappig. Een toparchitect had plannen gemaakt, Ellen van Loon uit Rotterdam. Maar de Tweede Kamer wilde haar en haar plannen toch niet, want de verbouwing moet sober en doelmatig zijn. Blijkbaar was dat niet goed tot Ellen de Jong doorgedrongen. Ze krijgt nu 2,7 miljoen euro voor het denkwerk en zo. Ik ben niet iemand die dan verwilderd uitroept: onze belastingcenten! Want dan kun je wel aan de gang blijven. 
Pi de Bruijn gaat het karwei nu klaren. Vertrouwde naam in de bonte wereld van de architectuur. Klinkt ook vertrouwenwekkend: Pi de Bruijn. Verder geen polonaise.
Dat is het allemaal niet kon volgen, is niet verwonderlijk, want de gang van zaken was geheim. Maar gelukkig gaat er nu een tipje van de sluier omhoog. Zo lees ik dat Ellen van Loon uit Rotterdam een palmentuin in haar ontwerp had opgenomen. Blijkbaar was dat idee al veelbesproken, maar dat wist ik niet. Jammer. Graag had ik wat over die palmentuin gemijmerd. 
Een palmentuin op het Binnenhof. Ik houd erg van omstandigheden die je niet verwacht. Pi de Bruijn gaat vast geen grappig alternatief voor de palmentuin bedenken. Nee, palmentuin exit.
Zou opbeurend zijn: een interview over niets met een saaie politicus tussen de wuivende palmen. Of: “Jongens, waar is Geert? Heeft iemand Geert gezien?” Even later het antwoord: “De heer Wilders was verdwaald in de palmentuin, maar alles is nu weer in orde.”