Yoghurt

Ben benieuwd wanneer de nieuwe campagne van de overheid begint te werken. Dus die tegen hufterigheid, een woord dat zo náár is dat het samenvalt met de betekenis ervan. Iedereen zal inmiddels weten dat die campagne #Doeslief heet. Van deze naam had ik even last, want ik ben geen vriend van woordspelingen. Waarom bovendien weer net doen alsof we kleuters zijn? Ja, het mag allemaal niet te moeilijk overkomen. Veel gaat ons verstand al snel te boven. Je kunt als overheid ook zeggen dat we wat aardiger met elkaar om moeten gaan, in het openbare leven en op de sociale media. Dat laatste zal waarschijnlijk niet lukken omdat velen van ons daar zo adembenemend zichzelf zijn dat die vaak troebele gang van zaken niet meer terug te draaien valt. 
De sociale media horen natuurlijk ook bij het openbare leven, helaas, maar ik heb het nu natuurlijk over ons gedrag in winkels, op straat, in het verkeer. Maar goed, alles wat je daarover zegt is dus al snel te moeilijk, vandaar: #Doeslief. Simpel.
Wat helpt is dat je er niet van uitgaat dat dit mooie gedrag bij de ander begint, nee, de inzet moet vooral van jezelf komen. En dan maar kijken wat er gebeurt.
Ik probeer zoveel mogelijk met een lach en humor te doen. Beter tegen een hondschagrijnige caissière niet `Doeslief’ te zeggen, want dan roept ze tierend de bedrijfsleiding erbij, maar een grapje over bijvoorbeeld de yoghurt kan wonderen doen. Gewoon een niet te lang, open en misschien voor de hand liggend grapje, iedereen kan erop komen. Kleinigheidje dat een vaag effect kan hebben. Een glimlach is al winst. Je loopt toch wat lichter met die yoghurt naar huis. En daardoor groet je op straat helder een overbuurvrouw. Allemaal beginnetjes.