Zonovergoten

Soms kom je in een krant of tijdschrift iets tegen waarvan je echt niet meer wist dat het bestond. Je verwijt je dat nogal en daarom sla je niet te hard met je vlakke hand op je voorhoofd. 
Wat ik nu bedoel, durf ik bijna niet te zeggen. Stond gisteren in deze krant, laat ik het maar bekennen: Arbeidsvitaminen, het fameuze radioprogramma. Bestaat 75 jaar. Oudste regionale radioprogramma ter wereld. Ik die altijd zeg dat je goed op mooie dingen moet letten, dacht er al zo lang nooit meer aan dat het uit mijn gedachten verdwenen was. En dan kom ik niet met het smoesje dat het wordt uitgezonden op een zender waarop de radio hier nooit is afgestemd, niet uit principe, maar aan 1 en 4 heb ik voldoende.
Vet heimwee voel ik. Het is ineens weer niet lang geleden dat zodra het omroepblad (`radiogids’) was gearriveerd, ik keek wat er in de nieuwe week tijdens Arbeidsvitaminen te beluisteren viel. Die nummers onderstreepte ik en maakte er bovendien een lijstje van dat ik met een vriend uit de buurt besprak. Die had een bandrecorder. Overbodig te zeggen dat dit alleen in de vakantietijd gebeurde. Op school mochten we uiteraard niet naar Arbeidsvitaminen luisteren, terwijl we het daar hard nodig hadden. 
Op mijn lijstje stonden bijvoorbeeld Lying All The Time van de Outsiders, Sloop John B van de Beach Boys en Paint It Black van de Rolling Stones, de prachtige zomer van 1966. Als mijn vriend het dan met deze keuzes eens was (van het hoogste belang!), nam hij die nummers ’s ochtends op en in de zonovergoten namiddag gingen we er dan op zijn kamer naar luisteren, flesje Cola erbij, niet één keer, zo vaak dat ze zich voorgoed in ons hoofd nestelden.
En dan zo’n programma vergeten!