Van veel van mezelf denk ik dat het verbetering behoeft, maar waar ik dik te tevreden over ben is dat ik haast nooit verontwaardiging voel. Is geen vorm van ongevoeligheid, maar ik moet sneller lachen dan dat ik verontwaardigd ben.
Wat áls dit, wat áls dat? Als-kwesties houden ons meer bezig dan strikt noodzakelijk is. Ik probeer die te vermijden, heb mijn handen vol aan wat er nú aan de hand is, maar blijf nog even hangen bij de man uit Venlo die woensdag een paar uur op een granaat lag. Het bleek er uiteindelijk een te zijn die geen explosie kon veroorzaken, maar ja, dat wéét je dus niet. Dat is een van de problemen waarin je verzeild raakt als je iets ziet waarvan je denkt dat het granaat zou kunnen zijn. Of een ander explosief. Herken ik dat trouwens als zodanig?
Kuifje begon gisteren 90 jaar geleden aan zijn eerste avontuur, een bescheiden feestdag. Ik sta bekend als liefhebber en kreeg woensdagmiddag een bericht van een radioprogramma. Of ik gisteren naar Hilversum wilde komen en aanschuiven om over Kuifje te praten. Zo heet dat al te lang: aanschuiven. Alsof je door Hilversum kuiert en ineens aan een tafel over Kuifje hoort praten en denkt: leuk, ik doe even mee.
Vandaag is in veel bioscopen Stan & Ollie te zien, een film over de laatste jaren van Stan Laurel en Oliver Hardy. Ik zag die maandagavond al in het Amsterdamse filmtheater Tuschinksi. Ik ben lid van een internationaal genootschap van liefhebbers van het duo. Dat heet The Sons of the Desert en heeft uiteraard een eigen tijdschrift en organiseert ieder jaar een conventie, telkens op een andere plek in de wereld. Ben ik nog nooit bij geweest, hoewel ik brand van nieuwsgierigheid naar wat er allemaal besproken wordt, ook omdat zo’n bijeenkomst een paar dagen duurt.
Op de voorkant van Trouw stond gisteren een citaat van dominee Maarten Klaassen, hij is van de PKN, de Protestante Kerk in Nederland, volgens mij niet het strengste segment van de protestante geloofsbeleving, maar dat weet ik ook niet zeker. Deze dominee zegt: “Natuurlijk mogen mensen uit de kast komen. Maar ze hoeven er ook weer niet bovenop te gaan staan.” Goedbedoeld, natuurlijk, maar toch mokt mijn humeur. Komt uiteraard door dat `mogen’, maar daarover wil ik het helemaal niet hebben.
Een emotie heb ik nog nooit als een bezigheid beschouwd. Meer iets dat je overkomt. Van de dokter moet ik mijn bezigheden noteren. Hij heeft een lijstje van voorbeelden gegeven, zoals traplopen en naar bed gaan. Emoties staan ook op dat lijstje.
Op de markt kwam ik zaterdag veel vage bekenden tegen. De markt is een plek bij uitstek voor die ontmoetingen. Meestal zijn vage bekenden niet voor niets vage bekenden, maar in sommige gevallen mag het best wat minder vaag zijn. Komt er meestal niet van, ook omdat jij natuurlijk niet voor niets ook een vage bekende van de vage bekende bent.
Het is bijna 30 jaar geleden dat de vrolijke zanger Nico Haak overleed. Alweer 30 jaar geleden? Ja, bijna! We herinneren hem van liedjes als Foxy Foxtroten Is je moeder niet thuis?.Zijn band heette De Paniekzaaiers. Nou, als je Nico Haak en De Paniekzaaiers over de vloer kreeg, ging het dak eraf, en de voetjes van de vloer. Nico Haak was ook in advertenties te zien. Hij droeg een magische armband, de Bioregulator. En dat sieraad was overal goed voor, vooral voor de doorstroming van alles, geloof ik.
Een veel te log woord voor de eerste week van het jaar: gedragsinterventie. Ik kwam het tegen in een interview met Patricia Schutte van het oerdegelijke Voedingscentrum. Ze heeft het over de leefstijlcoach die in het basispakket van de zorgverzekering komt. Ook een nogal log woord voor de eerste week van het jaar: leefstijlcoach. Helder wat die gaat doen: ons coachen in onze leefstijl. Dat kunnen we niet zelf. Dus als we te veel zoutjes en frites eten, zegt de leeftijdcoach dat we dat niet moeten doen. Dat heet dan gedragsinterventie.
Goede voornemens moeten niet al te duidelijk zijn. Als je stopt met iets, héb het daar dan niet te vaak over. Zeker niet vragen of het opvalt. Ieder jaar signaleer ik in de eerste week van het nieuwe jaar mannen met te veel lichaam die in een gloednieuw trainingspak en op kakelverse sportschoenen door het straatbeeld draven. Ook vrouwen, maar mannen zijn in de meerderheid. Het is sterk zichtbaar dat ze het niet uit vrije wil doen, wat hun dynamiek een aandoenlijke glans geeft.
