Een vraag die ik hier vaker aan de orde stel: wanneer ben je oudere? Nu komt hij in me op omdat ik van alles lees over valcursussen. Ouderen vallen vaker dan toen ze nog geen ouderen waren. Kan door veel komen, medicijngebruik bijvoorbeeld. Of omdat je bang bent te vallen. Dan beweeg je je immers niet normaal. Volgens mij geldt dat voor veel waarvoor je bang bent. Ik noem maar wat: er komt een vriend op bezoek en het is bekend dat je niet over zijn echtscheiding moet spreken. Ik ben dan bang dat ik dat juist wél doe.
Het bericht had ik al gehoord,vrijdag op de radio, en ik voelde dat het belangrijk was, ook omdat het in het nieuws werd voorgelezen, maar scherp begrijpen deed ik het nog niet. Nu ligt het naast me op mijn bureau. Heb het uit de krant gescheurd.
Vorige winter schreef ik al over haar, het meisje dat in de supermarkt hier om de hoek tussen ingang en winkelgedeelte achter een hoog tafeltje staat waarop ze iets bereidt. Zo wil ze ons, klanten, warm maken voor een product. Vorige winter was het erwtensoep die ze in kleine kartonnen bekertjes serveerde, met een kleine plastic lepel. Ik zei dat ik niet van erwtensoep hield, terwijl ik dat best zou willen, dat ik zelfs jaloers kon zijn op mensen die meteen rode wangen krijgen als ze over erwtensoep spreken. Ze knikte en zei dat ze ook niet van erwtensoep hield.
Misschien is het vandaag weer voorbij, maar gisteren en eergisteren ging het vaak over de schoenen van vicepremier Hugo de Jonge, de verse minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Hier en daar werden ze rock-‘n-rollschoenen genoemd, maar schoenen zijn alleen maar rock-‘n-rollschoenen als ze een eenheid vormen met degene die ze aan heeft. Is hier niet het geval. Het is een parmantige keuze van deze nieuwe minister. Laten we eerlijk zijn: wie had hiervoor van Hugo de Jonge gehoord? Dat had hij zelf ook wel in de gaten en hij dacht dus: ik moet iets doen!
Een kennis van me overkomt het volgende. Hij heeft een café en huurt van de gemeente twee containers waar hij dagelijks de afval uit het café in gooit. Op een ochtend ziet hij een man naderen met twee vuilniszakken en die propt hij in een van de cafécontainers. En terwijl hij dat doet, schuurt een van die zakken open en valt er een pizza op straat. De man doet alsof dat niet zo is en loopt door. Mijn kennis spreekt hem hierop aan. De man van de vuilniszakken reageert geïrriteerd en zegt dat hij niets met die pizza te maken heeft, dat die er al lag.
Als het goed is, staan ze vandaag op het bordes rond de koning, de nieuwe leiders van Nederland. Voor een paar van hen betekent het dat een droom is waargemaakt, of zoiets. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de minister van Buitenlandse Zaken. Wie kan er iets opnoemen waaruit blijkt dat hij de geschiktste persoon is voor deze ingewikkelde en veeleisende functie? De heer Rutte vindt dat hij een beloning verdient. Voor trouwe hardnekkigheid.
Tot ver in december treden zangeres Beatrice van der Poel en ik op in meestal kleine theaters overal in het land - ik zing niet. Het betekent onder meer dat we vaak in de file staan, want we gaan halverwege de middag op pad. En dan doet zich onderweg bijna altijd die vreemde honger voor. Ik noem het vreemde honger want we willen dan graag vies eten kopen in tankstations. Het aanbod neemt op die plekken trouwens toe in kwaliteit, maar soms stuit je op adembenemende taferelen die onweerstaanbaar zijn.
Op dinsdag heb ik het liever niet meer over maandag, maar nu moet het even, want gisterochtend kwam ik al vroeg in twee kwesties terecht waarvan ik niet goed wist waarmee ik er heen moest, in mijn hoofd.
Iedere donderdag zit de nieuwe Donald Duck bij de post. Soms is er iemand op bezoek als ik de post van de deurmat pak en op tafel leg. Natuurlijk gebeurt het dat het bezoek vragend naar de Donald Duck wijst, maar ik zeg er steeds minder over, ook omdat ik niet weet wat. Ik ben niet mijn hele leven abonnee, want het eerste nummer verscheen in mijn geboortejaar en toen was ik nog niet staat er als de kippen bij te zijn.
Bij het bericht van de dood van Frits Bom dacht ik niet dat hij al lang overleden was, wat ik soms heb bij mensen die ik lang niet meer zag of aan wie ik lang niet meer dacht. Hij is niet oud geworden.
