Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

De Gelderlander

Langzamer

De vroege ochtend begon gisteren koninklijk. Niet mijn bijdrage(n) eraan, nee, de ochtend zelf. Het was stil op straat, geen zuchtje wind, om alles hing een gouden glans. Ik verlang dan vurig dat er even niets gebeurt en bedierf het zelf, want ik zette het ochtendprogramma aan. Daar hoorde ik dat de gipsvluchten worden gestaakt. Gipsvluchten? Ja, de wintersporters met een gebroken been kregen ieder jaar zendtijd in het journaal, waarschijnlijk om aan te geven dat de tijd verstrijkt. Je hoorde er nooit commentaar bij waarvan je opkeek.

Opwarming

In een aangename boekhandel mag ik van alles vertellen over mijn nieuwe boek. We hebben het over herinneringen, de rol die ze spelen in het heden, de werking ervan. In de pauze spreekt een zonnige vrouw me aan. Ze heeft geen leeftijd en maakt niet de indruk daarmee te zitten. Ze zegt dat het allemaal ook te maken heeft met de fase van je leven waarin je zit: als je meer verleden hebt dan toekomst is het niet vreemd dat herinneringen een grotere rol gaan spelen.

Duidelijk

Tegen alle bedreiging van de stilte in, boven en rond de Veluwe moeten we krachtig protesteren, ook al hebben we een overheid die niet in die protesten is geïnteresseerd. Wel in nieuwe vliegroutes vanaf vliegveld Lelystad. Het gaat vooral om vakantievluchten. Interessant dat het juist vakantievluchten zijn die de schoonheid van de Veluwe gaan aantasten.

Geweldig

“Trotse houding, Thomas, trotse houding!” Op de fitnessclub is een nieuw apparaat. Het ligt op de grond, heeft twee handvaten en aan iedere kant een gewicht. Je moet erin gaan staan, de handvaten pakken, waarbij je iets door de knieën zakt, en weer gaan staan.” Dan roept de coach het dus van die trotse houding. Daarmee bedoelt hij: rechte rug, borst vooruit. Dat kan ik, maar ik denk wel na over mijn trots. Volgens mij is er een conflict tussen beeldvorming en inhoud.

Plaatsbepaling

Het boek van oud-SP-kamerlid Sharon Gesthuizen over de knoet van Jan Marijnissen (`driftige peuter’) heb ik niet gelezen. Dat hoefde niet want voordat het in de winkel lag, was het al in ieder actualiteiten- en praatprogramma aan de orde geweest. Ook de kranten hadden er vol van gestaan. Binnen mum van tijd was mijn nieuwsgierigheid om zeep geholpen, terwijl ik Sharon Gesthuizen sympathiek vind en het interne politieke bedrijf interessant.

Verjaagd

In mijn vorige buurt zag ik hier en daar regelmatig hangjongeren en ik vroeg me af of ik er een zou willen zijn als ik jong was. Het is makkelijk je zoiets af te vragen op mijn leeftijd, maar ik neem bijna iedere vraag serieus. Ik denk het niet, want ik houd niet van groepen en ook niet van ergens rondhangen, nog steeds niet trouwens. Toen ik jong was, zat ik graag op mijn kamer van alles te bedenken en dat dan op te schrijven of te tekenen.

Waar

Veel belangrijke documenten heb ik niet. Officiële documenten dan. Mijn diploma van de middelbare school is bij een binnenbrand verdwenen, zwemdiploma’s ook. Ik ga er verder niet diep over nadenken, het zijn er twee: paspoort en rijbewijs. Eerste ligt in een la,  tweede zit in mijn binnenzak, in de portefeuille. Soms controleer ik of het er is voordat ik van huis vertrek.

Meetbaar

Veel hoef ik niet per se te weten. Steeds meer, geloof ik. Bijvoorbeeld dat het deze week Fiets Telweek is. Een grote groep fietsers houdt met een speciale app van alles bij, zoals de snelheid, de route, punten die voor vertraging zorgen. Het zijn van die woorden waarvan ik nooit dacht dat ik ze op zou schrijven: speciale app. Die speciale app heb ik in ieder geval niet.

Speciaal

Misschien moet het me verontrusten, maar er zijn kwesties waarin ik me helemaal niet wil verdiepen, terwijl iets in me zegt dat ik dat wél moet doen. Wildplassende vrouwen bijvoorbeeld en de rechter die zich met hen moet bemoeien. Dat er dus meer openbare toiletten moeten komen, ook voor vrouwen, anders kun je ze niet verbieden te gaan wildplassen. Ik zit enorm te knikken, want ik ben het er helemaal mee eens, maar overal om me heen is er een andere orde van de dag die aandacht eist.

Doel

De ochtendmist hangt in flarden in de stille straat. Graag kijk ik daarnaar. De dag begint stamelend, het is goed dat nog niet alles zichtbaar is. Dan komt er een bestelbusje de hoek om. Het ziet er gloednieuw uit, blauw en wit van kleur. Dan zie ik wat erop staat: VERTROUWELIJKE VERNIETIGING. Het zijn geen woorden voor de vroege ochtend, er is nog maar weinig op gang gekomen en dan zo’n busje.

Pagina's