Als het langdurig geregend heeft, en ik in het nieuws straten blank zie staan, laat ik het tot ons landje beperken, denk ik altijd: blij dat het mij niet overkomt. Zoiets mag je misschien één keer denken, twee keer is al linke soep, maar als je het vaker doet, ga je er ook van lusten, dat is het zeker, het lot laat niet met zich sollen. Al een dikke week ben ik in mijn geliefde dorp aan zee en daar is een groot probleem met het grondwater. Maandje geleden verbleef ik hier ook en toen was het al aan de hand, min of meer sinds de drijfnatte winter.
In de eindexamentijd is het een prikkelende gewoonte dat Bekende Nederlanders of minder Bekende Nederlanders of Onbekende Nederlanders, die er ook zijn, examen doen op hun vakgebied. Bijvoorbeeld Maarten van Rossem beantwoordde de geschiedenisvragen. Ik lees die bevindingen graag, soms in lichte paniek, omdat ik vaststel dat me weinig van toen bijgebleven is.
Lijkt me sterk dat het lukt, een radiostilte van een paar weken. Formateur Richard van Zwol kondigde die donderdag af. Paar weken! Een dag of vier gaat misschien net en het lijkt me erg aangenaam. Was bijna niet te doen de fractieleiders voor een stuk of twintig microfoons te zien staan zonder iets te willen zeggen, zonder daar ook maar een seconde zin in te hebben. Zichtbaar last hadden ze van al die nieuwsgierigheid. Daarom straalden ze van die stuurse minachting uit.
Was het woord vergeten: juichspencer. Gisteren kwam ik het tegen in een bericht over de EK-actie van supermarktketen Jumbo. Eerste wedstrijd van het Nederlands elftal staat in mijn agenda, zondag 16 juni, tegen Polen.
Toen eergisteren de storm rond het huis joeg en harde regen tegen de ramen zwiepte, had ik zin me lekker met het nieuwe nummer van Donald Duck ver weg in een hoekje terug te trekken. Al sinds ik een beetje kon lezen, ben ik abonnee en dat ben ik altijd gebleven. In het begin zorgden mijn ouders voor de zakelijke kant ervan, maar natuurlijk niet meer toen ik op mezelf ging wonen.
Nog een maand en we zijn halverwege 2024. Nu is er al een voorstelling te maken van waarop er tijdens de laatste dagen enorm teruggeblikt zal worden, waarschijnlijk ook omdat ons land weer of nog zonder regering zit en nieuwe verkiezingen worden voorbereid. Die zijn trouwens altijd op een woensdag. En de eerste dag van het nieuwe jaar is een woensdag! Zou het niet geweldig zijn dan met een schone lei te beginnen, qua landspolitiek?
Je moet als ouder mens (wanneer ben je dat?) een zin liever niet beginnen met “In mijn tijd was er geen…”, want bijna altijd is het informatie waar niemand iets aan heeft. Voor tijd staat meestal nog iets: schooltijd, ik noem maar wat. Ik zit te lezen over scholierenorganisatie Laks. Daar kun je naartoe bellen als bijvoorbeeld in deze periode klachten hebt over het eindexamen. Heel veel scholieren doen dat.
Eens per week sta ik voor school te wachten. Ik zorg ervoor dat ik op tijd ben, want hij mag niet naar buiten komen en mij niet zien. Hij rekent op me. Ik wacht tussen jonge vaders en moeders en hier en daar ook een grootouder en doe mijn best daar enorm levendig te staan. De trainer van het jonge team van SDZ (Samenspel Doet Zegevieren) is er ook. We bespreken tactiek en vorderingen. Ik zeg dat ik zaterdag helaas niet naar de wedstrijd kan komen wegens verblijf aan zee.
Oefeningen in geduld zijn nuttig, vooral als je besluit wachttijd productief te besteden: iets in je hoofd nemen en daarover nadenken, waar je normaal niet toe komt, omdat je veel te druk bent met van alles. Is trouwens een prima vraag tijdens wachttijd: is het nodig dat ik het zo druk heb met van alles? Je hoeft je maar losjes op het antwoord op die vraag te concentreren en je kalmeert meteen al.
Wie vindt dat ijdelheid ook iets fascinerends heeft, kan zich verheugen op het premierschap van Ronald Plasterk. Die enkeling was natuurlijk al verwend met Jan Peter Balkenende, de matigste premier sinds de oorlog, maar vergeleken met Plasterk een toonbeeld van bescheidenheid. Voordeel is wel dat Plasterk nooit in de war zal raken door kritiek, hoe stevig ook, want daarvoor is hij te vervuld van zichzelf, hij heeft daar echt geen ruimte voor. Ik geloof dat hij dat zelf ook weleens gezegd heeft en hij weet natuurlijk over wie hij het heeft.
