Legerbroek

Hoe het kwam, geen idee, maar toen ik gisteren in alle vroegte naar de fitnessclub liep, bleek ik me er sterk van bewust dat het de laatste dag van november was. Het ochtendlicht leek voor een tijdje te zijn vertrokken, naar het zuiden, om eind januari voorzichtig terug te keren. 
Maandag rijdt hier de vuilniswagen door de straat en gisteren leek er meer dan anders aan de rand van de stoep te staan. Het was net de morgen na pakjesavond. Dan krijg je ook altijd de indruk dat het helemaal niet slecht met ons gaat. Die indruk werd gisteren sterk voorbereid en toen ik een uurtje later weer naar huis liep, stonden er nog meer dozen waarin van alles had gezeten dat ons het leven makkelijker of amusanter maakt. 
Thuis snapte ik wat er aan de hand was. Ik zet mijn computer aan en meteen vliegen me berichten tegemoet waarin staat dat het vandaag de laatste dag is om van Black Friday te profiteren. `Laatste kans!’ roep de berichten dringend. Bijvoorbeeld een legerbroek voor 2 euro. Even blijven deze woorden hangen. Nog nooit heb ik een legerbroek aan gehad. Oké, weg ermee, alsjeblieft de orde van de dag, de laatste dag van november. 
Ik heb niets aan Black Friday gedaan en vind het vreemd dat de maandag nog steeds bij die vrijdag hoort. En ondertussen wordt ons winkelgedrag agendapunt in het Veiligheidsberaad.
Ik wil dit alles van me afschudden als ik lees over een initiatief in Friesland. Het heeft een huiveringwekkende naam: de kerstpakkettenbieb. Bedoeling is dat je dingen uit je kerstpakket die je niet lekker of nutteloos vindt, in een soort kast aan de straatkant zet. Andere mensen kunnen dan dingen uit hun kerstpakket ruilen. 
November is voorbij, de feestmaand begonnen. Ja.