Nog niet zo lang geleden hadden we het er liever niet over. Niet dat het in de taboesfeer zat, maar het was te intiem, hoewel ik niet weet of dat het juiste woord is.
Geen idee hoe het komt, maar ineens is de belevenis een zeer bespreekbare kwestie geworden, daarom ook maar... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Bultje
Mijn ideale station ziet er zo eenvoudig mogelijk uit. Er vertrekken treinen, er komen treinen aan. Er is een kleine kiosk en een simpel kraampje waar je broodjes kunt kopen en koffie en thee en water. Broodjes zijn belegd met kaas of ham. Gestoomde kip op een bedje van Mongoolse ochtendsla met een zuurzoete dressing is niet per se nodig. Bijna alle stations in Nederlandse steden zijn ingewikkelde en oerlelijke winkelcentra waar het enorm zoeken is naar de perrons. Natuurlijk begrijp ik het wel. Het is om de pijn te verzachten. Als treinreiziger heb je het niet makkelijk. Je hebt de lat heus niet te hoog liggen: je wilt ergens heen en daar betaal je enorm veel geld voor. En als je dat geld betaald hebt, blijkt wat je wilt onmogelijk. Ja, dan ga je maar snel een gezellige pantalon kopen. Dat is tenminste iets. Heb je toch het gevoel dat je meedoet met het leven. Ik lees over een nieuwe ontwikkeling. Op station Den Haag kun je een arts bezoeken. Een inloopkliniek, heet het, Care to Go. Het is voor overzichtelijke kwaaltjes. Voor 35 euro ben je klaar. Sommige mensen denken nu `grappig’, want dat is het woord dat bij dit soort ontwikkelingen past. Ik denk ook: grappig. Je hoort dat je trein voorlopig niet vertrekt en gaat eens over je lichaam nadenken. Raar bultje op de bips. Dus even naar de inloopkliniek. Misschien zit je dan even later iets prettiger in de trein die ergens in een vroegzomers landschap de geest geeft (wisselstoring, er worden bussen ingezet). Misschien denk je zelfs: ik bof toch maar.
Columns
-
-
Even terug naar het Journaal van dinsdag. Daarin was veel brandend wereldnieuws aan de orde. En daartussen dook ineens onze songfestivalzanger Joost Klein op, beelden van zijn eerste repetitie, vooral foto’s. Behalve de zanger zagen we een man die matig als vogel verkleed was. H... lees meer
-
Heel lang was het gisteren Koninginnedag. En vandaag Dag van de Arbeid. Laatste is zo gebleven, maar wie staat er nog bij stil? Ik ook niet op volle kracht, maar toch even.
-
Weer kwam ik een dooddoener tegen die mijn goede humeur een behoorlijke optater gaf. In het doodlopende proces dat voor de vorm nog zo dynamisch formatie heet, werd Caroline van der Plas een vraag gesteld die haar niet beviel. Ging over een scenario waarover het Centraal Planbur... lees meer
-
Aan Emmen dacht ik niet vaak. Ik verwachtte dat daar zaterdag verandering in zou komen. Ook daarom zette ik de televisie aan, nieuwsgierig naar de avonturen van de Koninklijke familie. Al een paar dagen hoorde ik in radioprogramma’s korte berichten over sjoelen.
-
Het lijkt eenvoudig, ik bel de wasmachinekoning, vraag wanneer het apparaat bezorgd kan worden en meld wanneer ik volgende week met open armen thuis ben.
De specialist lacht corrigerend: “Volgende week is het meivakantie.” -
Aan dooddoeners heb ik altijd een hekel gehad. Meestal zijn ze hartstikke waar, daar niet van, maar ze doen wat het woord zegt, ze kunnen ieder gesprek om zeep helpen. Is soms nuttig, want niet alle gesprekken zijn hoogst wenselijk, maar toch.
“Er zijn ergere dingen.”
... lees meer -
Wanneer binnenkort de eindexamens weer begonnen zijn, staan in sommige kranten de opdrachten waarmee scholieren geconfronteerd worden. Soms doe ik mee, niet omdat ik dat leuk vind, maar om na te gaan of een en ander nog werkt in mijn hoofd. Alles wat met rekenen te maken heeft,... lees meer
-
Van de kinderen die ik ken, weet ik niet of ze ooit van de kindertelefoon gebruik hebben gemaakt. Misschien houden ze dat contact ook voor zich. In mijn kindertijd was zo’n telefoon er niet, maar kinderen zaten toen ook nog anders in elkaar, ook omdat de tijd anders was.
-
Soms vergeet je goed op te letten. Ik weet bijvoorbeeld niet wat de digitale euro is. Kom ik tegen in een artikel over de knauw die het vertrouwen in Máxima heeft gekregen. Wist ik ook niet, maar er zijn mensen die haar scherper in de gaten houden dan ik. Die mensen manifesteren... lees meer
-
Wanneer NEC kans maakt op groot of klein succes moet ik altijd aan kapper Van Dale denken. In mijn jonge jaren woonde ik op de Hengstdalseweg in Nijmegen-Oost. In het souterrain op de hoek was de salon van kapper Van Dale, hoewel salon misschien een iets te groot woord is.
-
Zojuist ontving ik een uitnodiging van een sportclub, een sóórt sportclub, een andere dan die waar ik heen ga, je kunt er ook veel aan je geestelijke conditie doen. Het is een chique club, daarom was de tekst van de uitnodiging in het Engels, op één woord na, en om dat woord gaa... lees meer
-
In een winkel vol wasmachines zeg ik tegen de verkoper dat ik een wasmachine zoek. Hij knikt vol vriendelijk begrip, heeft een gemoedelijke uitstraling en zijn sociale vaardigheden zijn zichtbaarder dan zichtbaar. Ik zeg dat de oude kapot is, dat het net is alsof dat draaiding…... lees meer
-
Het is wijsneuzerig je altijd af te vragen of iets zin heeft. Zinloze dingen of gebeurtenissen kunnen vaak een wonderlijke schoonheid hebben. Maar als iets ontzettend zinvol bedoeld is, kan het zinnig zijn je af te vragen of het werkt.
-
Zonder dat ik er erg of zin in had raakte ik op een feestje verzeild in een gesprek over Johan Derksen. Zonder dat ik zichtbaar gaapte, gaapte ik wel. Dat doe je niet op een feestje, over Johan Derksen praten. Wat mij betreft nooit en nergens, maar ik geloof dat ik hierin alleen... lees meer