Dof

In sommige problemen hoef je je niet enorm te verdiepen, maar je denkt er toch even over na. Lesuitval bijvoorbeeld. Die kwestie was aan de orde toen ik het televisietoestel passeerde. Had helemaal geen zin daarvoor plaats te nemen. Er zijn dagen waarop je gedachten dichtgeslibd raken door te veel gebeurtenissen. Dan heb je even lucht nodig. 
Lesuitval. Ik hoorde vaag dat het daarover ging. Te vaak, begreep ik. Veel ouders zijn niet thuis, want aan het werk. Wat moeten die leerlingen dan met hun plotselinge vrije tijd?
Twee mogelijkheden: of thuis achter `hun schermpjes’ of naar de supermarkt om bijvoorbeeld frikadelbroodjes te kopen.
In mijn familie steekt lesuitval om de haverklap de kop op. In het vroege onderwijs komt dat vooral door onverwachte studiedagen van de leerkrachten.  De leerlingen zijn nog te jong om geld genoeg te hebben waarmee ze in de supermarkt lekker hun gang kunnen gaan. Blijft over: het schermpje. Ik word zo nu en dan ook ingezet om te voorkomen dat de jonge leerling zich daarmee een paar uur vermaakt, want daarvan word je ontzettend dof in je hoofd.
We spelen tafelvoetbal of darten. 
Ik zeg nooit dat vroeger alles beter was. Anders, dat wel. In mijn vroege en latere leerplichtige jaren was er maar zelden lesuitval. Ja, als een leraar op de intensive care lag, maar dat waren uitzonderlijke momenten. Studiedagen bestonden ook niet, want alles wat er te bestuderen viel, was door en door bekend.
Daarom koos ik tijdens het middelbaar onderwijs zelf regelmatig voor lesuitval.
Het frikadelbroodje bestond gelukkig nog niet. Ik lag op mijn bed en luisterde naar nieuwe muziek, want daar leerde ik ook veel van. Nog steeds een ultieme vorm van tijdsbesteding.