Oud Vuil (2006)

Het schrijversduo Flip Broekman en Thomas Verbogt slaagt waar vele andere Nederlandse komedieschrijvers faalden. Zij hebben een komisch toneelstuk geschreven dat moeiteloos aansluit bij de Britse comedytraditie waarin uitersten als Monty Python en Keeping Up Appearances of Men behaving badly gezellig naast elkaar kunnen bestaan. Anders dan de Amerikaanse tv-humor biedt de Britse traditie ruimte voor volslagen onlogische plotwendingen en personages die zich niet aan de wetten van de psychologie houden. Belangrijker nog: je moet als schrijver van zulke comedy je publiek ook heel snel duidelijk maken dat alles in het stuk volkomen voorspelbaar onvoorspelbaar zal verlopen. En dat doen Broekman en Verbogt.
Oud Vuil gaat over een gepensioneerd stel dat de grote stad verruilt voor een dorp. Eenmaal op het platteland loopt hun leven echter anders dan ze hoopten. Iedereen in het dorp blijkt gestoord: de buurjongen is een psychopaat, de dokter een massamoordenaar en de buurvrouw heet Ingeborg Elzevier. De komst van een zwerver die door alle dorpsgenoten al dan niet terecht voor vader wordt aangezien zet een serie gebeurtenissen in beweging die uiteindelijk voor een explosief, maar ook hartverwarmend einde zorgen.
Regisseuse Anny van Hoof heeft ervaring met anarchistische Britse toneelhumor. Bij haar eigen gezelschap Het Groote Hoofd en bij de Theatercompagnie maakte ze al prachtige voorstellingen waarin volks sentiment en absurde logica hand in hand gingen. Omdat ze zelf is opgegroeid in de Brabantse klei durft ze plattelanders ook als plattelanders neer te zetten. Hoewel? De bewoners van het dorp zijn allemaal een soort van import, eigenlijk. Maar dat geldt voor heel Nederland natuurlijk, waarmee de deftige taal van de bewoners weer volkomen logisch wordt. Velp. Of daaromtrent.
Jules Croiset en Nelly Frijda zijn het stadse stel en eindelijk is Nelly Frijda nu eens niet Ma Flodder met een net pakje aan. Eindelijk is ze gewoon een innemend actrice die aards is zonder plat te zijn. Cas Enklaar speelt zowel de dokter als de mysterieuze zwerver en hij doet die dubbelrol met zoveel zichtbaar plezier dat hij alleen daarvoor al onderscheiden mag worden. En wat zullen we zeggen van Abel Nienhuis? Vaak zijn jonge acteurs in dit soort toneelstukken een sluitpost die zichzelf veel te serieus neemt, maar nu niet. Hij groeit in de voorstelling en zeker zijn slotwoorden zijn legendarisch.
Naast een lekker in zijn vel zittende Jules Croiset is echter Ingeborg Elzevier de echte grote ster van Oud Vuil. Wat heeft dat mens er een lol in om een prettig gestoorde dronken oude vrijster te spelen! En wat doet ze dat overtuigend. Zó wil iedereen wel oud worden. En dat het dan ook niet als een nachtkaars uitgaat, natuurlijk. Voor die moraal zorgen Broekman en Verbogt. Heerlijk.