“Wat heb jij?” Die vraag overvalt me niet. Variant: “Wat heb jij nu weer?” De eerste vraag vind ik prettiger dan de tweede. Zelden heb ik iets wat enorm zichtbaar is. Nu wel, ik kom moeilijk, nauwelijks vooruit, ik steun op een wandelstok en mijn rechterarm zit in het gips. Dus ik begrijp dat er iets over gevraagd wordt, nu al een keer of dertig, en mijn antwoord begint me een beetje te vervelen. Misschien moet ik een ander bedenken, hoewel de waarheid een zekere tragische schoonheid heeft. In het begin was het ook wel leuk om te zeggen: “Er is iemand op me gevallen.” Graag zou ik het hierbij... lees meer