Bij terugkeer van vijf weken elders bleek onze kleine omgeving veranderd: de straat was autovrij geworden. Twee roodwitte paaltjes aan de ene kant, twee aan de andere. Mijn eerste gedachten waren dom: waar laad ik de auto uit en waar zet ik die daarna neer? Was het verwende gewoontedier in mij. Ik liep een paar keer met de bagage op en neer en begon de straat langzamerhand een straat uit een andere tijd te vinden, een straat van ouderwetse kwaliteit, leeg, ruimte om buiten te spelen. Dat laatste doe ik niet meer, maar de mogelijkheid stemt me opgetogen.