Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Aanwezigheid

Nog steeds lukt het me niet in de wachtruimte van een polikliniek aandachtig een boek te lezen. Beetje bladeren lukt nog net. Daarom besluit ik maar van alles te beleven door om me heen te kijken, niet al te opzichtig natuurlijk, want dan veroorzaak je agressie, Een groot deel van mensen aldaar heeft sportschoenen aan, vaak in combinatie met sportkleding, om specifieker te zijn: een trainingspak. Waarschijnlijk is dat om van het aan- en uitkleden een niet al te groot karwei te maken. Dat moet je immers vaak in een ziekenhuis. Toch heeft het iets vreemds, vooral als je er lang naar kijkt en aan sportbeoefening denkt. De wachtruimte waar ik gisteren was, een ruimte binnen een kolossale hal, werd de hele tijd doorkruist door een ernstige man in witte jas die volgens mij geen arts was en ook geen verpleegkundige. Daarvoor miste hij van alles, pennen bijvoorbeeld en een naamkaartje en van die geheime bagage in alle jaszakken. Volgens mij hoorde hij helemaal niet in het ziekenhuis thuis (wel in een ander soort ziekenhuis), maar liep hij er alleen maar doorheen, om een aanwezigheid te zijn, iemand tegen wie opgezien werd. Zeker weten doe ik het niet, maar dat doe ik nooit, gelukkig, want anders zou er veel verwondering snel om zeep worden gebracht. Het ziekenhuis is zo groot dat heus niet iedereen elkaar kent. Kan dus ook gewoon, daar haastig rondlopen in een witte jas en daadkrachtig voor je uit kijken. Hij passeerde ons iets te vaak en ook te nadrukkelijk, op weg naar de zoveelste hersenoperatie. Erg boeiend.

Columns

  • Toen prins Friso maandag was overleden, volgde er veel overbodige verslaggeving. In radio- en televisieprogramma’s werd er bijvoorbeeld overgeschakeld naar iemand die voor een paleishek stond. Voor het hek was niets te zien erachter ook niet, er was alleen een man met een microf... lees meer

  • Ineens hield het navigatiesysteem in mijn auto ermee op. De Tom Tom dus. Groot woord, navigatiesysteem. Meer iets voor op volle zee of in het luchtruim. Maar goed, het schermpje werd ontmoedigend donker. Wat ik altijd doe, deed ik nu ook. Ik wachtte even in de vage verwachting d... lees meer

  • Dat onze levens kort en kwetsbaar zijn, moet maar geen besef zijn dat belastend is, maar soms kan het je even overspoelen. Dat is het woord: overspoelen. Als een golf, voeg ik eraan toe, want dat is het gevoel. Had ik gisteren toen ik op televisie een uitzending zag over prins F... lees meer

  • Het is beter zo. Dat hoor je weleens als iemand is gestorven. Soms: dat is het beste. Of: de beste oplossing voor iedereen. Van prins Friso weet ik weinig en voordat hij dat ongeluk kreeg, dacht ik haast nooit aan hem. Daarna wel, terwijl ik niet wist aan wie ik moest denken. He... lees meer

  • De komkommertijd is nog niet voorbij. Het weer wordt weer warmer, hoor ik, en dat is komkommertechnisch prima. Maar komkommerberichten moeten wel een zekere kwaliteit hebben. Hoe die kwaliteit te meten? Laat ik het zo zeggen: je moet vaag de behoefte hebben er even, echt niet te... lees meer

  • Verontrustend bericht knipte ik deze week uit deze krant. Ging over het luchtalarm. Dat werkt niet altijd. We horen het op een vast tijdstip en dat is dus een test. Volgens mij is die test een tijd uit de lucht geweest, maar gelukkig kwam die terug. Met gelukkig bedoel ik niet h... lees meer

  • Voor een huis, paar straten verder, staan twee grote dozen vol boeken, beetje schuin zodat goed te zien wat er allemaal in zit. Briefje erbij waarop staat dat wie wil, ze gewoon mee mag nemen. Laatste woorden: `Tast toe!’ Eerst liep ik door, ik zag het wel, maar ik dacht laat-ma... lees meer

  • Komende week zijn er veel vallende sterren te zien. Mij is uitgelegd hoe dat kan, dus dat het er meer zijn dan anders, maar die uitleg kan ik niet reproduceren. Normaal let ik er nauwelijks op en dat vind ik jammer. Niet zo lang geleden vond ik het rustgevend naar een volle ster... lees meer

  • Fascinerend dat er nog steeds eetgelegenheden zijn die naast de ingang een strook papier hebben hangen, vaag geplastificeerd, waarop afbeeldingen staan van wat er binnen te krijgen is. Ik heb het nu niet over restaurants van koks die in televisieprogramma’s schreeuwend in de keu... lees meer

  • Vrienden gaan met vakantie, maar er zijn er ook die ervan terugkeren en daar ben ik blij om, want ik heb ze graag in de buurt. Ik ben benieuwd naar hoe hun vakantie was, maar kan daarover helaas alleen maar tamelijk saaie vragen stellen. En ja, toch komen de vakantieverhalen los... lees meer

  • Er zijn van die geuren die aan zomers van lang geleden doen denken. Zo’n geur valt nauwelijks te omschrijven. Vaag speelt zonnebrandcrème er een rol in, water, een flauw windje, ergens ook iets zoets. Onmiddellijk zijn er dan ook herinneringen. Bijvoorbeeld aan de eerste keer aa... lees meer

  • Zwarte zaterdag! Vandaag dus. Dacht dat die zaterdag al lang achter de rug was, maar door de vakantiespreiding ben ik de draad kwijt. De ANWB komt met een advies en dat is dat we overvolle snelwegen moeten mijden. Ze zijn niet alleen vol, het is er ook warm, rond de dertig grade... lees meer

  • We hoeven heus niet over álles een mening te hebben. Maar soms heb je het gevoel dat dat wél moet. Zeker in de komkommertijd wanneer iets wat op nieuws lijkt, om de haverklap als belangrijk nieuws wordt herhaald. Gisteren ging het in radioprogramma’s nog steeds over de bezwaren... lees meer

  • Wat mij betreft hoeft de blote voet in het openbare leven alleen maar blote voet te zijn. Je hebt mooie, er zijn lelijke, meer dan mooie, klaar. Ik zie liever niet dat er iets mee gedáán wordt, bijvoorbeeld vuil tussen de tenen weghalen of nog erger: het knippen van de nagels. D... lees meer

  • Maandag las ik in een paar kranten een niet al te groot bericht dat me blijft achtervolgen. Gaat over de postbezorgster (26) in Limburg die geen zin had om de post bezorgen en die daarom maar in brand stak. Ze is meteen ontslagen, wat me een juiste gang van zaken lijkt. Misschie... lees meer

Pagina's