Dan lees ik dat Robert ten Brink voor zijn programma All you need is love met families naar Australië reist om ze met hun familie die daar woont, te verenigen, nadat ze elkaar járen niet gezien hebben. Ja, misschien via digitale verbinding, maar dat is toch iets anders.
“Ja, je bent natuurlijk een kwetsbare jongen.” Mijn huisarts zei dat tegen me en hoewel het misschien lastig is kwetsbaar te zijn, was ik best tevreden over die woorden. Ik hoor ze mijn huisarts graag zeggen, aardige vrouw die het goed met me voorheeft. Gaat iets aan vooraf: ik kwam een jonge collega tegen die ik al een tijdje niet zag. Ze vertelde dat ze gordelroos had gehad en keek daar pijnlijk bij. Ik zei dat ik die ziekte niet kende, ja, wel van gehoord natuurlijk, maar zelf geen ervaring mee. “Dat is maar beter ook,” zei ze.
Je zou willen dat sommige kwesties in stilte werden afgehandeld. Ik heb geen zin voor half april aan de komende jaarwisseling te denken. Moet eerst maar eens echt lente worden. Maar goed, ik vind het al lastig me af te vragen wat ik morgenavond ga eten, terwijl vandaag nog tot bloei moet komen.
Ergens in de verte hangt Moederdag in de lentelucht. Mijn moeder vond dat een onzinnige manifestatie. Ze had al vaak uitgelegd waarom, maar telkens luisterden we aandachtig wanneer ze dat opnieuw toelichtte: “Ik ben toch altijd jullie moeder. Of is dat de rest van het jaar anders?” Vraag hoefden we niet te beantwoorden.
Er verandert wat in het theoretisch examen voor het rijbewijs. De heer Pechtold die daarover gaat, zat gisteren daarom in het televisieprogramma Goedemorgen Nederland, maar wat hij erover zei drong niet tot me door, want ik was met het begin van de dag bezig en daaraan heb ik mijn handen vol.
Mijn dagelijkse boodschappen vind ik haast nooit een karwei waartegen ik opzie. Ik neem me voor onderweg goed op te letten en minstens drie situaties mee te maken waarover ik wat zou kunnen schrijven, column, kort verhaal, passage in roman. Niet dat het altijd gebeurt, maar het uitgangspunt is er wel. Heb ik trouwens ook als ik er niet op uit ga om levensmiddelen in te slaan. Gráág zie en hoor ik van alles. Leven wordt er voller door.
Weer dacht ik: nééé! Denk ik steeds vaker: nééé! Soms helpt het als je dat hardop uitspreekt. Hangt er wel vanaf bij wie je dat doet. Ben een voorstander van veel praktisch gemak in het dagelijks leven, maar het kan er ook saaier door worden. Saaiheid is vaak je eigen schuld, want in je hoofd hoeft het nooit saai te zijn, maar goed, daar gaat het nu niet over. Gisteren las ik in deze krant dat het rijbewijs op je telefoon komt. Toen dacht ik dus: nééé! En dat denk ik niet graag in de vroege ochtend!
Stof is nog niet neergedaald, maar ja, kan net zo goed blijven hangen, want binnenkort stijgt het toch weer op Eergisteren kon ik geen genoeg krijgen van de parlementaire horror. Waarschijnlijk uit nieuwsgierigheid. Telkens vroeg ik me af: kan het nog erger? Ja, kon. Had ook wat fascinerends. Coalitie gedroeg zich laf, oppositie praatte zich uit de naad. Met de premier was nog iets als een gedachtewisseling mogelijk, hoewel het wéér duidelijk werd dat hij meer een lijmer dan een leider was.
Het is nuttig iedere dag paar momenten van bezinning te nemen: even gaan zitten, mobieltje ver weg, radio en televisie uit, geen zicht op de straat, en dan gedachten de ruimte geven die de rest van de dag een bekneld leven leiden. Dat laatste kan door drukte komen of door alle afleiding die je rusteloos zoekt, of doordat je wel wat anders aan je hoofd hebt dan die gedachten. Allemaal voorstelbaar, maar daarom zijn die momenten van belang.
Gisteren had ik werk te doen dat in de avond klaar moest zijn, dus had ik geen contact me anderen, vertoonde me niet in de buitenwereld. Aan het begin van de dag besefte ik dat ik 1 april was en dat er dus ook geen grap op mijn weg kwam. Onzinnige gedachte, want wie doet er nog aan 1 april? Ik vroeg me af of ik het betreurde. Mijn antwoord is ja. Met meteen de aantekening dat een 1 april-grap sterk in elkaar moet zitten wil het een echte grap zijn. Die zijn te bedenken, maar wie neemt daarvoor nog de moeite?
