Van sommige woorden ken ik het bestaan zonder dat ik ze ooit uitsprak. Ze horen bij een andere wereld dan de mijne en nu heb ik het over kleine werelden. Soms voel ik me deel uitmaken van een grote wereld en dan kijk ik ernstig, vaker is de wereld niet zo groot, zeg maar het dag... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Bakje
De twee conductrices wensen me vriendelijk goedemorgen. Ik tast naar mijn binnenzak, maar ze hoeven mijn kaartje nog niet te zien. Ze gaan vrolijk pratend een eindje verder zitten. Hun gesprek hoort bij de zonnige ochtend. Het is niet druk in de trein, wat ook erg aangenaam is. Ik sla de pagina van de krant om, maar voel ineens dat er iets mis is, met mij, maar weet niet wat. Dat gevoel begon al vaag te zeuren toen de conductrices me passeerden. Dan weet ik het! Moet het anders zeggen: ik zie het. Wat zie ik dan? Dit: ik zie mezelf voor de kaartjesautomaat staan, ik toets mijn bestemming in en in welke klas ik wil reizen, steek mijn betaalkaart in de gleuf, toets de pincode in, trek de betaalkaart weer uit de gleuf, tot nu toe niets aan de hand, maar dan gebeurt het: ik draai me om en loop naar het perron. Het kaartje laat ik in het bakje van de automaat liggen! Nu niet gedraald, ik loop meteen naar de conductrices toe en tijdens dat loopje verplaats ik me in een gezellige beer die net uit zijn winterslaap ontwaakte, omdat hij dacht dat de winter voorbij was, een beetje rare verstrooide beer. Ik heb een gezicht in huis dat bij zo’n beer hoort. Ik moet me inhouden en niet bij een van de conductrices op schoot gaan zitten, met mijn zachte poot om haar nek, en dan zacht brommend mijn domme, domme gedrag bekennen. Maar ik zorg er wel voor dat ik eruitzie als iemand die dat best zou willen doen. We hebben Een Fijn Gesprek. Niets is een probleem, nee zeg. We lachen hartelijk om alles wat zomaar kan gebeuren.
Columns
-
-
We moeten onszelf niet klein maken. Dat schrijft Tara Mohr in haar boek Playing Big dat in het Nederlands ook zo heet. Ze richt zich vooral tot vrouwen. Die moeten niet meer zo vaak `Sorry dat ik even stoor’ zeggen of `Misschien is het een domme vraag, maar…’. In Amerika is het... lees meer
-
Nog iets aan Moederdag gedaan? Ik wel. Naar mijn moeder geweest. Terwijl voor haar Moederdag helemaal niet hoeft. En voor mij ook niet maar ik heb geen recht van spreken, want ik ben geen moeder, alleen maar een zoon van. Nu nog Hemelvaart. Volgende week Pinksteren en dan wordt... lees meer
-
Gisterochtend werd er in het ochtendprogramma op televisie overgeschakeld naar een nat kampeerterrein. Ik lag nog in bed en als ik wakker ben, wil ik daar meestal zo snel mogelijk uit, maar nu bleef ik nog even liggen. Graag liet ik het goed tot me doodringen dat ik me niet op e... lees meer
-
Dit jaar heb ik het niet over mijn eindexamendromen. Dus dat alles opnieuw moet. Grimmige ambtenaar van het ministerie van Onderwijs belt aan: `Zo Verbogt, we gaan alles is heel keurig overdoen, maar nu zonder te frauderen.’ Die droom of een droom die daarop lijkt, zal me de kom... lees meer
-
Soms is het prettig bedankt te worden voor begrip. Begrip is op zichzelf ook al een mooi iets. Niet altijd weet ik wat ik met die dankbaarheid moet. Op een snelweg bijvoorbeeld. Een afstand die je normaal binnen een minuut of tien aflegt, kost nu een dik uur. Vanwege wegwerkzaam... lees meer
-
`Doe wel iets nets aan.’ Hoor ik soms en voel dan meteen weerstand die ik niet trefzeker kan verklaren. Wat is net? Ja, keurig – dat is misschien de beste vertaling. Of verzorgd. Ik lees over een Amerikaans onderzoek waarin staat dat het dragen van nette kleren een gevoel van ma... lees meer
-
Zondagavond was er in De Balie in Amsterdam een bijeenkomst waar de Deense cartoonist Kurt Westergaard te gast was. Negen jaar geleden beeldde hij Mohammed af met een bom in zijn tulband en sindsdien wordt zijn leven bedreigd. Hans Teeuwen zong daar: `Het vrije woord gaat nooit... lees meer
-
Niets is lang geleden. Ik schrijf en zeg het vaak, maar zo kijk ik nu eenmaal tegen de duur van ons leven aan. Vandaag herdenken we de doden uit een tijd die ook onze tijd is. Ik ben van na de oorlog, maar die oorlog komt altijd terug in mensen die ik tegenkom, mensen over wie i... lees meer
-
Steeds meer Bekende Nederlanders ken ik niet. Tijdje geleden voelde ik daarover vederlichte paniek en sprak ik mezelf soms toe: kom op, wel blijven opletten, dit land is ook jouw land, alsjeblieft niet het wereldvreemd intellectueeltje uithangen. Maar zo zit het niet, ik let heu... lees meer
-
Niets is lang geleden maar toch herinner ik me niet wanneer het was dat ik iets aan de Dag van de Arbeid deed. Met die gedachte, met die vraag werd ik gisterochtend wakker. Het was een drukke bijeenkomst in De Vereeniging in Nijmegen of misschien Het Kolpinghuis. De belangrijkst... lees meer
-
Op de fitnessclub zette de coach tijdje geleden de muziek plotseling uit en riep: `Heren!’ Er waren op dat moment alleen heren aanwezig, vier op de fiets, twee op de loopband. Het was tien over acht in de ochtend. `Heren! Weten jullie dat er in een fles wijn…’ En vervolgens noem... lees meer
-
Het is natuurlijk een afwijking maar bij `functioneel’ denk ik vrij snel aan bloot: een actrice die in een film functioneel bloot is. Als het niet functioneel is, wordt het een puntje, functioneel is oké. Graag mijmer ik dan even over het woord. En terwijl ik naar een film zit t... lees meer
-
Een half uur! Dat is wat we gemiddeld per dag wachten. In de supermarkt, voor loketten, in de apotheek enzovoort. Dat is 182, 5 uur per jaar. Ik lees een artikel over de bevindingen van de omgevingspsycholoog Joren van Dijk. Die heeft dat onderzocht.
-
Vorige week zag ik een interview met de burgemeester van Dordrecht. Uiteraard ging het over vandaag, Koningsdag. En uiteraard was de vraag of Dordrecht er kláár voor was. En uiteraard knikte de burgemeester tevreden. Het wordt een dag met een gouden randje, beloofde hij. Ja. Ook... lees meer